Στα κόκκινα στουρνάρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, σκέψεις...σκέψεις ριγμένες στο χαρτί, σας ευχαριστώ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήραμε αγάπης δρόμο
να κελαιδούνε τα πουλιά
κι` είχαμε δάκρυ ποταμό,
θολά χίλια φεγγάρια
είχαμε χέρια αδειανά
σαν έπεφτε οι βροχή
σαν έριχνε χαλάζι.
Πατούσαμε στις λάσπες
νά` χει η κοινωνία, να δικάζει.

Λύκοι ουρλιάζαν από εδώ
και λέγαν καλοσύνη.
Στο λειψό κομμάτι το ψωμί
στη κούκλα που είχαν οι άλλοι
σε εκείνο το κόκκινο στυλό.
Το λιθαράκι κούνια!!
Μεγαλώσαμε θαρρώ...
ξερά δυο κλαράκια ροδιάς,
Στόλισμα,
στο μέρος της καρδιάς.

Κλωτσήσαμε την πέτρα
την κάναμε μαξιλάρι
μήτε χορτάσαμε ποτέ
της μάνας μας το γάλα,
μήτε ένα χάδι, ένα φιλί.
όλοι φωνάζαν θα διαλυθεί!!
η χωματένια μας η σκάλα.

Μάθαμε στις γκορτσιές
μάθαμε στα πουρνάρια
στις μάντρες και τους φράχτες
κει που ήταν οι άνθρωποι καλοί.
Σαν δεν μίλαγε η μάνα,
Δώσαμε μια κλωτσιά
στο σάπιο τους!
Σαν χτύπαγε χαρμόσυνα
των ευσεβών , η καμπάνα.

Δεν δειλιάσαμε ποτέ
κι` ας ξύριζε τ` αγιάζι
ήταν λειψό το ψωμί
κι` η λύπη τους περίσσια.
Ναι ήταν οι άνθρωποι σπλαχνικοί
μ` ελεημοσύνης λόγο.
Δώσαμε μια κλωτσιά !!
στα κόκκινα στουρνάρια!!
Είδαμε την αμυγδαλιά
που` χε το ροζ φουστάνι
δώσαμε μια κλωτσιά και
βγήκαμε σεργιάνι.

Να φτάσουμε στη θάλασσα
να φτάσουμε στον ήλιο.
Δύναμη να έχει το τσίτι μας
γερό να` χουμε παπούτσι.
Δύναμη στα δυο χέρια
να τραγουδάει η αγάπη!
Λύκοι είπαμε λύκοι.....
Ψηλά ήταν περιστέρια
σβήσαμε το σύννεφο.
Σαν φτάσαμε στ` αστέρια
ακούγαμε μια μουσική.
Κι` άνθιζε στ` απονέρια.

2-12-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2018