Της οικουμένης μας, το ξύδι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, γραμμένο το Καλοκαίρι στο Τυρό Κοινουρίας, μαζί με αρκετά άλλα....τρικυμισμένα! όταν έκαιγε η φωτιά στο Μάτι τις ψυχές! και τώρα πουλούν το χώμα τους ,γιατί βιος δεν έχουν πια. γς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν ο κόκκορας λαλεί
λίγο πριν ο ήλιος βγεί
εγώ είμαι λέφτερο πουλί
η ομορφάδα με καλεί.

Να γράψω χίλια ποιήματα
για την βαρκούλα στο γιαλό
να στείλω χαιρετίσματα.
Η ευτυχία είναι εδώ.

Να μην χρειάζονται οι λέξεις
μόνο η ανατολή να γράφει
να θέλεις να χορέψεις
να μην νιώθεις τ` αγκάθι.

Μια μολυβιά στ` ανθρωπινά
κι η γαλανή εαυτός.
Μια μολυβιά, σ` ότι πονά
και στην ψυχή σου φως.

Κατέβηκαν στη θάλασσα, οι αγγέλοι
εκεί ψηλά μια λειτουργία
ζήσε ζωή μου, μη σε μέλει
δεν έχει η πλάση αμαρτία.

Ζωγράφισε, ασήμια, τοπάζια, φως
ζωγράφισε τη βάρκα που κυλά.
Μην ρωτάς, που είναι ο θεός?
μέσα στο κύμα! σου μιλά.

Πάρε κραγιόνια θαλασσί
να γράψεις μια ρίμα
άσε του κόσμου, τ` αδειανά
τα παιδικά τα μάτια, εκείνα.

Ξημερώνει, ζήσε τρανά
τα θαύματα του θεού
ξημερώνει, ζήσε αληθινά
με την εικόνα του βουνού.

Της παιδικής σου θύμησης
ένα μικρό σπιτάκι
βρύσες, ελιές στο ύψωμα
και στο γαλάζιο Ιθάκη

Δεν θες αλλού να πας
πονούν τα τόσα κρίματα
άκου τριγύρω τα πουλιά
κι` ευτυχισμένα βήματα.

Κάνε στης νιότης σου
ένα μακρύ, ωραίο ταξίδι
γλέντα, στέρεψε!!
της οικουμένης , μας, το ξύδι

3-12-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-12-2018