Στην κουζίνα

Δημιουργός: kpant2002, Αγγελική

Από... σένα για μένα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ονειρεύτηκα λέει το αύριο.
Ήσουν εσύ στην κουζίνα,
να ρωτάς πως πήγε η δουλειά.
Κράταγες ψωμί και τ' άστρα
κι έμοιαζες σαν να πετούσες.
Δεν θυμάμαι γιατί,
σηκώθηκα κι ήρθα να σε κοιτάξω.
Τα χυτά σου μαλλιά άστραφταν
καθώς εσύ τίναζες το κορμί σου
λέγοντας το ' να και τ' άλλο.

Παράξενο που ήταν.
Τί τύχη να είμαι εκεί να σ' ακούω.
Να τραγουδάς και να θυμώνεις,
να χτυπάς το πόδι επειδή τάχα δεν έγινε το δικό σου.
Πόσες φορές να ένιωσε ο άνθρωπος τύχη;
Να είπε 'ζω', 'κοίταξε με'
και να είχε ψηλά το ανάστημα.

Έτσι ένιωθα εγώ στο όνειρο μου.
Ήμουν ψηλός και απέραντος σαν άνεμος.
Χόρευα ως το σαλόνι
στους ήχους κάποιας φανταστικής μουσικής,
που όμως την θυμάμαι ακόμα.
Σαν ένα μουρμούρικο βιολί
κάτω από ένα παράθυρο ανοιγμένο.
Έτσι ήμουν κι εγώ.
Ανοιχτός ως μέσα μου.
Με χαρούμενα μάτια
και ζεστή φωλιά τον χειμώνα.
Ο κόσμος σε κίνηση κι εγώ σε γαλήνη.

Έτσι σε ονειρεύτηκα. Γαλήνια και απαστράπτουσα.
Να γεμίζεις το σπίτι τόσο φυσικά,
σαν να γεννήθηκες μ' αυτόν τον σκοπό.
Να ρωτάς για τα πάντα
καθώς πηγαινοέρχεσαι ενθουσιασμένη,
κάτω από κίτρινες λάμπες και πολύχρωμους τοίχους.

Κι όταν απομακρύνεσαι,
πώς το φως μπλέκει τις σκιές μας και γίνονται μία!

Έτσι ξέρω να ονειρεύομαι εγώ.
Δυνατά κι αβίαστα
Σαν ορμητικό ποτάμι
Σαν την θάλασσα που κρύβει χίλιες ζωές,
σπάνιες και αρμονικές.

Πόσο να πέρασε άραγε
όταν ένιωσα την ανατολή στο πρόσωπο μου;
Πόσες επαναλήψεις μικρών θαυμάτων κύλησαν σε εκείνη την κουζίνα;
Πώς αυτό το όνειρο άφηνε γλύκα στο στόμα;

Μα τί σημασία είχε αλήθεια;
Ήσουν εκεί, ήμουν εκεί.
Είχαμε φως κι ανάσα
κι όχι κλεφτά λεπτά
να τρέχουν απερίσκεπτα
σε σαλεμένο νου.
Ονειρεύτηκα το αύριο
και ποτέ καμία στιγμή
δεν ήταν πιο ζωντανή.

Άνοιξα τα μάτια και πήγα στην κουζίνα.
Το άρωμα σου παντού,
μεθυστικό και ανίερο
σαν υποψία ονείρου.
Στήριξα το κεφάλι στα χέρια
κι έκλαψα πολύ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2018