το φιλί

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Το φιλι


Καιρός πια περιστέρα μου να μάθεις πως φιλιούνται
κι από το σφιχταγκάλιασμα να τρίζουν τα κορμιά μας,
σαν πάλλονται τα στήθη μας σαν οι καρδιές δονούνται
να σπαρταράς στις ηδονές να τρέμει η ανασαιμιά μας!

Τα δυο μας χείλη αργά κολλούν κι η λαύρα τα πυρώνει
κι το ένα στόμα αργομυζά την νιότη απ τ’ άλλο στόμα,
το πάθος μελιστάλαχτο υγρό σαν την φωτιά φουντώνει
όλα σιγούν… φλέβες ακούς το αίμα κυλάει στο σώμα!

Σιγή! Γίναν καπνός τα σώματα φεύγουν φεγγοβολάνε
μόνο οι πνοές μας τριγυρνούν και μια ψυχή απομένει,
σιγάει του ανθρώπου ο ψίθυρος μόνο οι ματιές μιλάνε
αχνοδιαλύονται στην σιωπή στην πλάστρα οικούμενη!

Παν’ στο φιλί ζει ο ντουνιάς παν’ στο φιλί ανασαίνει
κανείς μην κόψει το φιλί γιατί ο ντουνιάς θα σβήσει,
δίνει στην πλάση τ' Ήλιου φως κι άμα κοπεί πεθαίνει.
Αχ! Κανείς μην κόψει το φιλί για θα χαθούν τα πάντα!

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2018