Οι μοιραίοι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, τα διάλεξα...θαρρώ το καλεί η μέρα, όταν λαμβάνει κανείς μπράβο και συγχαρητήρια ευγνωμοσύνης από γεράκι!! σαν την Μερκελ....εγώ δεν νιώθω καθόλου , μα καθόλου καλά!! Σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

( Από το ποίημα, οι μοιραίοι )

Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα σκυφτοί.
σαν τα σκουλήκια μες στη φτέρνα
όπου μας έβρει όπου πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως κάποιο θάμα!!

Κ. Βάρναλης

(Σε σκοτεινούς καιρούς )

Δεν θα λένε. Τον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της ανεμοσαλεύει.
Θα λένε.Τον καιρό που ο μπογιατζής, τσάκιζε τους εργάτες.

Δεν θα λένε. Τον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά
στου ποταμού το ρέμα.
Θα λένε. Τον καιρό που ετοιμάζονταν ,οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δεν θα λένε. Τον καιρό που μπήκε στη κάμαρα η γυναίκα.
Θα λένε.Τον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν
Ενάντια στους εργάτες.

Μα δεν θα λένε. Ήτανε σκοτεινοί οι καιροί.
Θα λένε. Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους!!

Μ, Μπρέχτ

Ετούτος δω ο λαός δεν γονατίζει
παρά μόνο μπροστά στους
νεκρούς του.

Γ. Ρίτσος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2019