Στοπ Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info φλας στο σκοταδι
κι αναλαμπη! αυτο το ματι κατι μου θυμιζει..
μακρια απο την αβυσσο του μισους
η μαγεια της αγαπης
συνεχιζει να αναπνεει.
μακρια.
μακρια απο τον αλεπάλληλο βομβαρδισμό
της σταχτης και της υποσχεσης
η σπιθα της αγαπης συνεχιζει να καιει.
μακρια απο τον αλεπάλληλο βομβαρδισμό
των υποσχεσεων ψευδους αυταπατης
εξαπατησης.
μακρια.
μπορω να μεινω μονο εκει που δεν καταλαβαινω
και δεν νιωθω τιποτα τιποτα κακο σε αυτό
στο σωμα που μου μιλαει και με αγκαλιαζει
με ψυχή.
χτες ειπα του κενού
και ξερω πως δεν ειμαι μονο 'εγω'
οταν ξανα δημιουργησει τον κοσμο αν
να παραλειψει τον ανθρωπο
ειναι αχρηστος κι εγω μαζι του αχρηστος.
μονο φυση και ζωα. και νεα ειδη.
ποτε ξανα ανθρωπο. ποτέ ξανα.
το ζωον ειναι ολοκληρωμενο ον το ζην διχως φραγμους
αγριο και γεματο ψυχή και ανθρωπια παρα την 'ελειψη'
που δεν διακρινει τον ανθρωπο
τον ανθρωπο που δεν θελησε να καταλαβει ποτε
τι να την κανει την ευφυια του και γνωση του.
α, η εξαιρεση ο καπνος κι η φωτια της δεν πιανεται
δεν αλλαζει την κοινωνια του
ειναι μονο ενας ανθρωπος που γινεται αυτό που ειναι.
και μαγεια ειναι
το αδυνατον να αντισταθει στην ελξη του ειναι.
και δεν ειναι να πιστευεις ή όχι.
γιατι η υπαρξη (της) ειναι περα
απο καθε αμφιβολια και αμφισβητηση.
η γηινη και αιθερια μαζι.
ο πονος ειναι για να κοιτιεται. να μετριαζεται
και να μενει μονο ο ψυχικος. μα ψυχη που αγκαλιαζεται
και μυαλο που βυθιζεται ανευ οριων σε αυτην
ειναι σωμα που απαλαινει και περπαταει ακεραιο
με καρδια γεματη 'αγαπη'. μα ενας μονο ανθρωπος
διχως ανθρωπο. ναι ειναι γεγονος
ότι μεσα του υπαρχουν ανθρωποι.
θα συνεχισει με ο,τι εχει γυρω του και δεν εχει
κι αν εχει ζωες να ζεσταινουν την παγωμενη αγκαλια του
με αυτες θα συνεχισει διχως να ξερει πως
ως να εξαντλησει την ζωή του.
τα παραθυρα κι πορτες της θα κλεισουν ή
σαν καστρα θα πεσουν στην τελευταια του ανασα.
απο την απεριττη ομορφια τους τρεχουν νερο
τα ματια του, δροσιζουν.
και σαν πεινασουν μαζι τους θα πεινασει.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2019 |