Ποίηση

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δένω στη γλώσσα σου φωτιά
Κι ακονίζω στην κόψη σου το φως
Κτίζω πάνω στα χείλη σου τον κόσμο
Και στη φλούδα σου μια λεωφόρο

Κρατήσου απ τη μεγάλη πληγή του φεγγαριού
Ας είναι και με κόκαλα σπασμένα
Στη νύχτα της πατρίδας στάξε ένα δάκρυ
Εδώ που η σκουριά ροκανίζει την πέτρα
Οπου πρωτάκουσες το θρόισμα του φιδιού
Τις αλκυόνες και τα αηδόνια
Οπου η καρδιά σου άνθιζε στο εωθινό σου στήθος

Ξέχασε τα σύντομα διαστήματα του θανάτου
Τις κραυγές πάνω στο συρματόπλεγμα
Κι έλα να θερίσεις το έσχατο σκότος της ημέρας
Με κύμβαλα και ταμπούρλα χορδές και όργανα

Θα σε ονομάσω στίχο
Κι ακριβώς εκει που αιμοραγούν οι καιροί
Θα σχεδιάσω τις προφητείες με το αίμα σου
Για αυτούς που εφησυχάζουν
Για αυτούς που απουσιάζουν
Για αυτούς που ξεχνούν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2019