Τα δάκρυα γίναν σπαθιά μου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου ,καλό Σαββατοκύριακο, ομολογώ ότι μερικές φορές όταν κοιτώ τι έγραψα.....λέω στον εαυτό μου.....Είσαι λίγο βαρεμένη! τρομάρα σου, ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο γέρμα λες, θα ξημερώσει
να` χεις αχτίδας το βλέμμα
λες...οι πάγοι έχουν λιώσει
λίγη ανηφόρα εαυτέ μου, ακόμα.

Ζητάς το νερό, το ψωμί
ζητάς ένα κόκκινο φύλλο.
Λιθάρια, βουνά οι καημοί.
Η γαλανή, ν` ανεμίζει στον Ήλιο.

Γερνάς κι όλο ψάχνεις το φως
ν` αναστήσεις πεθαμένες ελπίδες.
Τα τείχη κοιτάζεις, εμπρός!!
κι` ας έχεις στολίδια ρυτίδες.

Το ξημέρωμα! ζητάς στο γέρμα
για ν` αγκαλιάσεις τη πλάση
κι όλο...σου λεν ένα ψέμα.
Θεός, θα` ρθει να δικάσει!!

Κοιτάς μακριά τα πέλαγα
κι` έχει η ψυχή σου κύματα
και λες...καρδιά μου γέλαγα.
Που ειν τα χειροκροτήματα.

Γκρίζο ένα σύννεφο ψηλά
μια προσευχή να ξημερώσει!!!
Άκου τα λόγια τα απλά.
Οι πάγοι έχουν λιώσει!

Στο θέρο, ψηλά στ` αλώνια
χρυσό το στάχυ, το ψωμί.
Κείνο που γυρεύεις χρόνια!
Κι` όλο σου φωνάζουν. Μη!

Διαβαίνεις στις ξέρες γυμνός
θα πέσει μια καματερή βροχή.
Να ξεδιψάσει, αγνός ο αμνός!!
Να` χαμε θεέ μου Κυριακή!

Στο γέρμα, το ξημέρωμα
να δω κι` ας ταξιδέψω.
Με της ψυχής το μέρωμα.
Να βγω και να χορέψω!!

Ξημερώνει, κοίτα καρδιά μου...
Λιώσαν οι πάγοι από καιρό!
Τα δάκρυα γίναν σπαθιά μου!
τρέχουν ποτάμια νερό.

16-3-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2019