Των αναμνήσεων φονιάς

Δημιουργός: ItsMeKyr, Κυριάκος Σουβατζόγλου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι είναι κι εκείνη η στιγμή που η καρδιά σκληραίνει,
που αυτό που είσαι χάνεται και όλο ξεμακραίνει,
που μοιάζει πέτρα πιότερο απ' τα πολλά τα λάθη,
που πέφτει κάτω ο ανθός και στέκεται τ' αγκάθι...

Για να μην έχεις άγγιγμα, να μη δεχτείς το χάδι,
για να 'χεις χρόνο μοναχός μες στο βαθύ σκοτάδι,
με δάκρυα να ξεδιψάς, με πόνο να χορταίνεις,
κάθε πρωί να είσαι νιος, το βράδυ να πεθαίνεις,
γιατί η μόνη λύτρωση στο μαύρο της ψυχής σου,
είναι να γίνεις ο φονιάς της κάθε ανάμνησής σου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2019