Στο πέλαγος κατάρτια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλησπέρα φίλοι μου.....δεν είναι και τόσο τραγικά!!! τα πράγματα....ακόμα ζω, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κουράστηκα....
Θέλω να βλέπω τα πουλιά
να μετρώ τα σύννεφα .
Να` χω ανθρώπινη μιλιά
να μην πατώ στ` αγκάθια!
Μον..η ψυχή μου να μιλά.
στης γης δυο άσπρα άνθια.

Κουράστηκα...
Ν` ακούω θέλω τα κύματα
να χάνομαι στις κορυφές.
Σε φωτεινά πατήματα!
να μιλώ στα άστρα!
Να` χω δική μου μιά ροδιά
μια νιούτσικη, άγρια, ελιά!
Να` χω Ελευθερίας κάστρα.

Κουράστηκα και δεν μπορώ...
να ζήσω δίχως μουσική!!!
δίχως δυο δάκρυα λαμπερά!
Δίχως τα επτά μου τα σπαθιά!
δίχως τα άγρια άτια!
Μια σκήτη! πάνω στο βουνό.
Στο πέλαγος κατάρτια!

Θα φύγω. Ναι. την Χαραυγή
με τ` άσπρο μου φουστάνι.
Να` χω φλογίτσα στο κερί!
Φάρους να` χει η ψυχή μου!
Ζητώ πολλά, πάρα πολλά...
καντάρια!!! να` χω ζήση!
Κρατήστε, τούτη γύμνια σας...
Το δίκιο να καρπίσει!!

Επτά καρφιά, τα κουβαλώ
μου δώσατε άλλο ένα
κι` είπατε, πως τα σύρματα
είναι χρυσή καδένα !
Κουράστηκα κι` Ανοιξιάσε
θα βγω στα χαμομήλια!!!
να κυλιστώ, ν` αναπαυτώ...
Ζωγραφένια όνειρα! να ζήσω!
Έχω μια γομολάστιχα τρανή!!!!
δεν θα την εχαρίσω!!!

3-4-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2019