Φοβάμαι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φοβάμαι του χάρου τον κατάμαυρο ίσκιο
Νηστικός αχαμνός φοβερός
Σαν άγριος σαν στοιχειό σαν ημίθεος
Δίχως αίμα και σάρκα γυμνός

Στης ψυχής μου το σύνορο πυργωμένος
Καίει και λειτουργάει το χαρμόσυνο
Κόβωντας δρόμο χέρι χέρι πιασμένος
Με λυτρώνει με λόγο μνημόσυνο

Κοιτάζω πως λάμπει το πρόσωπο του
Αντιφεγγιά της αβύσσου μα κι ακόμα σκληρή
Στέκω ατάραχος στη μέση κι αντάμα
Κι αγγίζω τα σύνορα του χρόνου εμπρός του

Της νύχτας τούτης είμαι ο γιός
Κηλίδα ζωής μέσα στο χάος το παγωμένο
Τα ουρλιάσματα ακούω του λύκου
Με πνιγμένο το αίμα κι αυλακωμένο

Ποιος θεός,ποιος πλάστης θα με γλυτώσει
Κράτα το χέρι μου σε λίγο θα διαβούμε
Οδήγησε τη σκέψη μου για να σμίξει
Το φως μου στο φώς σου, να με υψώσει

Μη με λόγια,με την άμετρη σιγή
Να δώ τον ήλιο σου μεσημέρι
Κι από το τέρμα της ζωής στην αρχή
Να ξεχυθώ στο αέναο σου καλοκαίρι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-04-2019