Παραπονιάρικο! μην κλαις

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ερωτικούλι...να περνούν οι μέρες και οι καιροί, σας ευχαριστώ πάντα όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχες του Φθινοπώρου φύλλα
πάνω στα λυτά μαλλιά
τρέμουλο! κι ανατριχίλα
στα μελωμένα μας φιλιά.

Στις πευκοβελώνες...στρώμα
σαν γιόρταζε όλη η πλάση
στο κόκκινο, άλικο στόμα
που ήταν ολόγλυκο κεράσι

Φιλί, φιλί, ζεστό το χάδι
ο Ήλιος μέγας θεατής
του πόθου πλέκαμε το υφάδι
κάποτε, κάπου, μιας γιορτής.

Ένα κυκλάμινο στ` αυτιά
να`χει ροδίσει η μέρα
του έρωτα η σαιτιά!
Είχε σφραγίδα βέρα.

Άρωμα, νοτισμένων κορμιών
στης γύμνιας το μεθύσι!
Μια θύμηση στο δι` ευχών
είχαμε τόσο πολύ αγαπήσει!!

Χρυσοκίτρινο Θεού κρεββάτι!!
Μια πεμπτουσία στη μνήμη.
Σκόρπια, η ζωή φευγάτη.
Παραπονιάρικο ένα ταξίμι!

Παραπονιάρικο! μην κλαις
έχει κυκλάμινα η πλάση.
Έχει και κάτι στιγμές
που ζούμε, για να γράφει!

Του Φθινοπώρου φύλλα.
Μιας ηδονής ιχνογραφία!
Σώπασε, ψυχή μου μίλα.
Άλλη μια, γράψε ιστορία.

Αδαμοπούλου Γεωργία
2-7-2019.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2019