Αξημέρωτη νύχτα

Δημιουργός: libertad

Τ.Φ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να 'ξερες πόσο με κουράζει η ζωή μου!
Σκέψεις δικές σου, μνήμες δικές σου,
λόγια δικά σου, όλα δικά σου.
Μήπως τελικά και η ζωή μου είναι δικιά σου;
Κάθε πρωί που ξυπνώ
θυμάμαι εκείνο το ξημέρωμα
που βγήκες απ' τη πόρτα μου.
Κι εγώ στάθηκα και σε κοιτούσα
μέχρι που σε κατάπιε η στροφή του δρόμου.
Έμεινα εκεί ώσπου να ανηφορίσει ο ήλιος
το μονοπάτι της καινούριας μέρας
και κάπνιζα και σκεφτόμουν:
σ' είχα αγκαλιά όλη νύχτα,
μπλεγμένα τα δάχτυλά μου στα δικά σου,
βούλιαζε η ψυχή μου μες στο κορμί σου,
έρρεαν οι πόθοι μας σαν χείμαρος.
Μου φαινόταν τόσο όμορφο το χάραμα,
βασίλευε γύρω μου τόση γαλήνη,
που νόμισα πως είχα πάψει να ζω
αυτή την πεζή ζωή.
Δεν ήξερα όμως πως δεν θα έβλεπα
άλλο τέτοιο ξημέρωμα.
Πόσος καιρός να 'ναι;
Δυο μέρες, ίσως τρεις;
Μα όχι, νομίζω είναι πιο πολύ.
Βέβαια...ναι!
Είναι μόλις μια εβδομάδα.
Κι από τότε έγινε αξημέρωτη νύχτα η ζωή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2006