Εις άτοπον επαγωγή (περί έρωτος)

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλό μεσημέρι!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν είμαι αστείο του καιρού,
του άρχοντα του πονηρού
που το κορμί και την ψυχή μας διαφεντεύει.
Δεν είμαι Μοίρα που χτυπά
την ύπαρξή μας ξαφνικά
και όσα ξέραμε φριχτά ανακατεύει.

Δεν είμαι ούτε κι ο Θεός,
προστάτης ή και τιμωρός,
που μας κρατά πάνω στη γη ή μες στα αστέρια...
μήτε σοφού η διδαχή
που μας οπλίζει με αντοχή
για να σταθούμε ορθοί στα άγρια κατακαίρια.

Τι με ρωτάς; Είμαι στιγμή
και ανυπόταχτη γραμμή
μες στης παλάμης σου το αδιάβαστο βιβλίο.
Τα χείλη σου τα δροσερά
πότε δροσίζω με χαρά
και πότε καίω σαν θυσία και σαν αντίο.

Και, αν επάνω μου ξεσπάς
που ένα σύννεφο αγαπάς,
θυμήσου: οι γέννες και οι έρωτες πονάνε.
Μα είναι αφέντες της στιγμής,
και φως στο χείλος της ρωγμής,
όπου οι παλιοί μας εαυτοί κατρακυλάνε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2019