Η αύρα σου, χρόνε ληστή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου.........κακοτράχαλα...βουνά τα υπαρξιακά μου, ας μείνει και αυτό εδώ. Σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έγραψα ένα μικρό ποίημα
χτες το βράδυ στο σκοτάδι
που δεν είχε ούτε ρίμα
ούτε λέξεις στο αλφάδι.

Τι γραφή ήταν κι` αυτή
θησαυρός και άσπρο κρίνο
κι` ακουγότανε στ` αυτί
ένα θείο μαντολίνο.

Είχαν σβήσει τα φεγγάρια
μόνη, στ` ορφανό σεντόνι
που`χε ο έρωτας τ` αχνάρια
όλα, σε σβηστή οθόνη.

Έγραψα τρεις λέξεις μόνο
να ξορκίσω το σκοτάδι
να ξορκίσω και το πόνο
σ` όλης της ζωής το φάδι.

Έγραψα χθες στα σκοτεινά
και μου`τρεχε ένα δάκρυ
για του έρωτα τα δειλινά
που πέταξε κι` εχάθει.

Κι` είπα, γλυκά θα κοιμηθώ
μες σε βουνά αναμνήσεις
όνειρα τρανά θα δω
για πεθαμένες συνειδήσεις.

Έγραψα χθες αληθινά
τρεις λέξεις στο χαρτί
κι είπα, ποτέ δεν με πονά.
Η αύρα σου, χρόνε ληστή!!

Αγκάλιασα τις θύμησες
στης Καππαδοκίας χώμα.
Κι` είπα..ότι αποθύμησες
ψυχή μου ..λίγο ακόμα.

Λίγο ακόμα και θα πας
η σε σπηλιά η σε σκήτη
εκεί, θα γράφεις, θα μιλάς
με τον Αποσπερίτη.

Λιτές γραφές προς το θεό
για όλα τα έριφιά του.
Ένα ποίημα να ειν μικρό!
Εκεί ..κάτω από τη σκιά του.

Κι` έγειρα και κοιμήθηκα
στην αγκαλιά της μάνας!!
Ολόκληρη ασπροντύθηκα
στον ήχο της καμπάνας.

Έμειναν, πίσω οι γραφές
με τ` άνθια πασχαλιάς
στ` ανθρωπινά υπογραφές!
Τους χρόνους της φωτιάς

26-9-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

................Αυτό είναι μικρό ποίημα! και τι! ποίημα.....

...........................Χαρά...............

Στο κήπο μια κοντομηλιά με φίλεψε δυο μήλα.
Μια λεύκα με χαιρέτησε με τ` ασημιά της φύλλα,
Μ` έρανε με τ` ανθάκια της μια λεμονιά ανθισμένη,
κι` άφ` το μαγγάνι ήπια νερό. Μα ότι γλυκό μου μένει,
είναι στον ίσκιο της ελιάς, μέσα στου ήλιου την πύρα,
που 'ηρθ` η χαρά στον ύπνο μου κι` ένα φιλί της πήρα.

.........................Φώτης Αγγουλές..........Θεός!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2019