Ανθισμενη Παπαρουνα

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τίποτα πια δεν θα μείνει, μόλις δίπλα μου περνάς,
το μυαλό μου κυβερνάς και μ’ ανάβεις σαν καμίνι.
Θά’ χεις μάνα τη σελήνη που σε λούζει μες στο φως
κι ο καημός μου ο κρυφός για τη λάβα σου δεν σβήνει.

Μπρος μου το κορμί σου κούνα όλο πάθος και ψυχή,
όπως πλέει μία σκούνα στη θαλασσοταραχή.
Aνθισμένη παπαρούνα να σε βλέπω να μεθώ,
νά’ σαι κι άγρια φουρτούνα να με ρίχνεις στο βυθό.

Στη θωριά σου καλντερίμια μαραζώνουν και ριγούν
πάνωθέ σου ασελγούν τα μεράκια μου τ’ αγρίμια.
Στης ζωής μου τα συντρίμμια κοίταξέ με μια σταλιά
και στο διάβα σου χαλιά θα σου στρώσω και κιλίμια.

Μπρος μου το κορμί σου κούνα όλο πάθος και ψυχή,
όπως πλέει μία σκούνα στη θαλασσοταραχή.
Aνθισμένη παπαρούνα να σε βλέπω να μεθώ,
να’ σαι κι άγρια φουρτούνα να με ρίχνεις στο βυθό.

Με την κόκκινή σου φούστα, τα παπούτσια ασορτί
θά’ χω στην καρδιά γιορτή, όλα κάνε μου τα γούστα.
Στο σεργιάνι σαν τη σούστα πήγαινέ με όπου θες
σβήσε μου το μαύρο χθες και θα σ’ έχω μες στα λούσα.

Μπρος μου το κορμί σου κούνα όλο πάθος και ψυχή,
όπως πλέει μία σκούνα στη θαλασσοταραχή.
Aνθισμένη παπαρούνα να σε βλέπω να μεθώ,
νά’ σαι κι άγρια φουρτούνα να με ρίχνεις στο βυθό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2019