Πόρτες κλειστές, κεριά σβησμένα

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόρτες κλειστές, κεριά σβησμένα

Ήτανε τ’ όνειρο φευγάτο
ήταν το τρένο βιαστικό
και το δικό μου μερτικό
ένα φιλί σου δανεικό
μέσα στο πιο λευκό σκοτάδι
τού έρωτα γυμνό σημάδι

Ήτανε τ’ όνειρο σπασμένο
μα είδα στα μάτια σου φωτιές
πίσω απ’ τις πιο βαθιές πληγές
ν’ ανοίγουν χίλιες αγκαλιές
κι εγώ στού έρωτα τα χέρια
να αγαπάω τα μαχαίρια.

Πόρτες κλειστές,
κεριά σβησμένα
κι η ανάσα σου μια σιωπή.
Ποιος να μιλήσει τι να πει;
Ξέρω. Δεν ήσουνα εκεί,
μα ήμουν πάντα εκεί για σένα.
Πόρτες κλειστές,
κεριά σβησμένα.
Αχ να μ’ αγάπαγες κι εμένα.


Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2019