Λευτεριά........κ. Βάρναλης

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, ένα μέρος από το ποίημα του σπουδαίου μας ποιητή. Νομίζω ότι όλους μας αφορούν αυτά που γράφω στα σχόλια, ρίξτε μια ματιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθα σε σένα που δεσμά δεν ξέρεις νύχτα ονειρομάνα,
ψηλά στη ξάγναντη κορφή.
Ρίγος κοινό να κρούει τα πεύκα, την καρδιά μου και την μέγα
χορό άστρων σου, κορυφή

Στα νύχια απάνω τρέμουλο τα`νυσα το λιανό κορμί μου
την αγκαλιά άνοιξα σταυρό
κι` έκλαψα μ` όση δύναμη μου αφήσαν άφθαρτη οι πόνοι
κι` οι πεθυμιές με το καιρό.

Κι` έτσι σε κοίταξα πολύ, που γέμισαν νερά και σπίθες
τα μάτια, τα νύχια τανυστός.
Κι` ένιωσα οι ρίζες μου της ζωής να ξεκολάν και να βυθάνε
μες στο καθάριο πνέμα του παντός.

Ως έκραξα, έτσι έγινε, Διπλά φτερούγια με σηκώσαν,
η ίδια μου η ανάσα ,με ύψωσε ως εκεί,
σπαρταρώντας μέρες πολλές και νύχτες το`χα μελετήσει....
ήμουνα λεύτερη ψυχή.

Μα, ως έκαμα να κατέβω στο κόσμο, τη χαρά να σείσω
δαυλόν, η φλόγα δεν καταλεί,
τα πόδια αιστάνθηκα στο χώμα καρφωμένα, και
αλυσίδες τριπλές! Βάρος πολύ.

Κι` έκλαψα. Πόσο? Στα βαθιά λάλησε ο κόκορας αλώνια
κι` άκουσα ν` ανεβαίνει μια ηχή.
---Τη λευτεριά δεν την ζητάν με παρακάλια, τηνε παίρνουν
με τα ίδια τα χέρια, μοναχοί.

.......................Κώστας Βάρναλης...........................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2019