Ζαχίρ

Δημιουργός: Γεδεών, Γιάννης Μαυρόγιαννος

Χαιρετώ όλη την όμορφη παρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζαχίρ

Σ’ ένα παγκάκι πρόσεξα την ώρα που βραδιάζει
ένα αμούστακο παιδί να γέρνει να πλαγιάζει.
Xωρίς της μάνας τα φιλιά κάτω απ’ το φεγγάρι
με μια κουβέρτα αγκαλιά και δίχως μαξιλάρι.

Το έβλεπα που ξάπλωσε και κοίταζε τ’ αστέρια
και στην καρδιά μου ένιωσα δυο δίκοπα μαχαίρια.
Το ζύγωσα – του μίλησα του άπλωσα το χέρι
κι’ ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη του είχε φέρει.

Ρώτησ’ αν είχε φαμελιά και έπιασε το κλάμα
και το παιδί κατάλαβα πως ζούσε ένα δράμα.
Μου’ πε πως είχε φαμελιά και μάνα και πατέρα
αλλά σκορπίσαν όλοι τους σαν φύλλα στον αέρα.

Ο πόλεμος τους χώρισε σαν τρέχαν να σωθούνε
δεν ξέρει αν είναι ζωντανοί κι’ αν θα ξαναβρεθούνε.
Και ο Ζαχίρ με κοίταζε με δακρυσμένα μάτια
τα πόδια μου λυγίσανε και έγινα κομμάτια.

Έβγαλα το σακάκι μου το ‘κανα μαξιλάρι
και τ’ άφησα αμίλητος δίπλα στο παλικάρι.
Και έφυγα αμίλητος και προβλημτισμένος
κι’ όλοι ρωτούσαν να τους πω γιατ’ είμαι δακρυσμένος.

Σ’ ένα παγκάκι κάθισα και τον ζαχίρ σκεφτόμουν
γιατ’ είμαι άνθρωπος κι’ εγώ πολύ βαθειά ντρεπόμουν.

Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2019