Τα Κιβδηλα

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χιόνια, τα χαλάζια μου μού κύρτωσαν τον ώμο
γι’ αυτό με τα μπαγκάζια μου να φύγω πήρα δρόμο.
Τους φθόνους και τα μίση μου τ’ άφησα κατά μέρος
που μ’ έκαναν στη δύση μου να φαίνομαι σαν γέρος.
Το μέλλον μου θα χάραζα που θά’ χει καλοσύνη
και τα νερά θα τάραζα για νά’ βρω τη γαλήνη.

Τον εαυτό μου νίκησα, πέταξα το μαχαίρι
κι αυτοί που τους αδίκησα νά’ χουν σταυρό στο χέρι.
Μ’ αγάπη θα τη γέμιζα την άρρωστη ψυχή μου
λευκό πανί ν’ ανέμιζα σ’ εχθρούς πού’ ναι πληγή μου.

Πελάγη βαθυγάλαζα θα διαπερνώ με δίνες
και τη ζωή μου θ’ άλλαζα την πλέρια με τοξίνες.
Τα κύματα θα μέρωναν στης ζήσης μου τη ρότα
κι αυγούλες θα ξημέρωναν με μυρωμένα χνώτα.
Το μέλλον μου θα χάραζα που θά’ χει καλοσύνη
και τα νερά θα τάραζα για νά’ βρω τη γαλήνη.

Εντός μου θα καθάριζα το μίσος και το φθόνο
και θά’ παιρνα πια αμπάριζα καρδιές πού΄ βαλα πόνο,
στα μάτια θα τις κοίταγα με μια αγκαλιά πελώρια
και ταπεινά θα ζήταγα με δάκρυα συχώρια.

Ειρήνη ημίν αδέλφια μου, μ’ αισθήματα πασίδηλα
σας δίνω τα σεντέφια μου κι ευθύς πετώ τα κίβδηλα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2019