Ο θρύλος του βασιλιά Αρθούρου

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα από το λυκόφως και την χρυσή αυγή,
κάτω από την σελήνη και των άστρων την βροχή
της Στρογγυλής Τραπέζης οι ιππότες φανήκαν
και μέσα στην ασημένια ομίχλη χαθήκαν.
Ο μέγας βασιλιάς Αρθούρος τους Σάξονες κυνηγούσε μέσα σε μία παγανιστική γη,
στην ασπίδα του είχε χαραγμένη την Μητέρα του Θεού για να του δίνει δύναμη και χάρη φωτεινή.
Ο ξανθός σαν τον ήλιο Γκαγουέιν δίπλα του πολεμούσε,
με φωνή καθάρια και δυνατή τα είδωλα των παγανιστών προκαλούσε.
Άνδρες ήταν όλοι τίμιοι και ξακουστοί,
στον Χριστό τον Σωτήρα όλοι ήτανε πιστοί.
Μα από την πατρίδα τους φύσηξε άνεμος κρύος και φαρμακερός,
νέα έφερε για την προδοσία του Μόρντρεντ και έγινε άσπλαχνος ο καιρός.
Η Γκουίνεβιρ ξωθιά που σαν αυτή δεν είχε δει κανείς ξανά,
την αγκαλιά του Αρθούρου άφησε και στον Λάνσελοτ έδωσε την καρδιά.
Διχόνοια ξέσπασε μέσα στου Κάμελοτ την αυλή,
ο Μόρντρεντ χάρηκε μέσα στην μαύρη του ψυχή.
Σαν τον πάγο μέσα στην χειμωνιάτικη δροσιά,
άστραψε το Εξκάλιμπερ και του Μόρντρεντ έσχισε την καρδιά.
Όμως θρήνος ακούγεται στη γη και κλαίει ο ουρανός,
εκεί πέθανε και ο αγαπημένος βασιλιάς Αρθούρος και ο Γκαγουέιν ο τολμηρός.
Καθώς πέφτει το χιόνι τον θρύλο οι βάρδοι ζωντανεύουν,
ο Αρθούρος και οι ιππότες του απόψε την παρέα μας συντροφεύουν.

Χρήστος Βασιλόπουλος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2020