Δέκα μικρά ερωτικά

Δημιουργός: Τυρταίος, Τυρταίος Γεωργίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ι
Αγαπώ τη μορφή σου ,
τους τρόπους σου
την όμορφη ψυχή σου.
Να κατεβάσω το σύννεφο
τη δίψα σου να σβήσω
αστέρια από τον ουρανό
το δρόμο σου να φωτίσω.

ΙΙ
Από το κάστρο της έπαρσής σου
το υψηλό
ρίξε μου ανεμόσκαλα κοντά σου
να βρεθώ
κι όταν σκαλί σκαλί αδράξω
στην πόρτα σου
το άρωμα της νιότης σου να νιώσω
το κάλεσμα του βλέμματος
τη λέξη που ποθώ ν' ακούσω
“σ' αγαπώ”
κι ύστερα ας πέσω να γκρεμοτσακιστώ.

ΙΙΙ
Χάθηκες κομήτη λαμπερέ
και στέρεψε η κρήνη
των εμπνεύσεων
Χάθηκες και στέρεψε
ο λόγος .
Γύρνα στη γνωστή σου
τροχιά και λάμψε.

IV

Τώρα μπορείς
το μέγεθος της αγάπης μου
να νιώσεις
τώρα που η ματαιοδοξία σου
σταμάτησε να το δείχνει.

V
Που πήγαν οι παλιές αγάπες;
τα ίχνη τους ψάχνω να βρω
στο πέρασμα του χρόνου
δεν τα βρίσκω.
Έρωτες ανεκπλήρωτοι
οι περισσότεροι
κινούσαν και δεν έφταναν
ποτέ στο τέρμα.
Ήταν ανερμάτιστες.
VI
Ανεκπλήρωτοι έρωτες
αντέχουν στη φθορά του χρόνου
και στις ανθρώπινες συμπεριφορές
γιατί είναι αγνοί
και βρίσκονται
στον πνευματικό χώρο του νου.

VII
Παίζεις καθημερινά με το φως του σύμπαντος
σαν λεπτή πολύχρωμη πεταλούδα
που ακουμπά στο ασπρολούλουδο της λίμνης.
Γράφεις το όνομα σου με γράμματα σύννεφων
στους αστερισμούς του βορρά.
Η βροχή άρχισε, τα πουλιά σε διάταξη λοξής φάλαγγας
μεταναστεύοντας στο νότο.

VIII
Ήμουν δεμένος γύρω από αυτήν
όπως οι πυγμάχοι στην Ολυμπία
που ήταν δεμένοι μεταξύ τους
με βαριές πέτρες για να μην απομακρύνονται.

IIX
Αυτός που βρίσκεται κοντά σου
καίγεται
κι αυτός που βρίσκεται μακριά σου
παγώνει.

IX
Δεν τη ξέχασε ποτέ ,
ίσως είναι στη θέληση των Μοιρών
να ξανασμίξουν.
Ίσως είναι η παρηγοριά και η ελπίδα
που τον κρατά.

X

Οι μνήμες μαζί σου πέρασαν
στην αχαρτογράφητη περιοχή
του εγκεφάλου.
Λησμόνησα την ψυχή μου,
στο κατώφλι της εξώπορτας του σπιτιού σου.
όπως άλλοι ξεχνούν την ομπρέλα τους,

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2020