Ανάμεσα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάμεσα στου στίχου και τη δημιουργία
Υπάρχεις αγάπη μου μονάχα εσύ
Ανάμεσα στον πόθο και τον στεναγμό της μορφής σου η ουσία
Άθιχτη ,ζωοδότρα και ξεκουραστική

Μιά σιωπηλή φωτιά ανάβει και με θαμπώνει
Για να σε δώ ολόγυμνη,γύμνια αγνή,περίτεχνο στολίδι
Απίστευτη συνωμοσία σάρκινη μ’αναστατώνει
Στα σύνορα της αντοχής μου ονειρεύομαι το μυστικό ταξίδι

Στο βραδυνό της νοσταλγίας ,των ορατών χαδιών
Σε βλέπω πιά λουσμένη απο έρωτα στο λόγο και στο βλέμμα
Στους μεγάλους καταρράχτες των θανάσιμων καιρών
Στων σπλάχνων μου τ’αφρισμένο αίμα

Στην καρδιά μου σ’έχω ανεβάσει μια καταιγίδα μόνη
Απ’ορίζοντα σ’ορίζοντα στης σιωπής την ερημιά
Του καημού μου ν’αφανίσει το κύμα και την σκόνη
Να σκορπίσει της ζωής μου την καταχνιά

Στο σώμα σου αράδιασα του έρωτά μαργαριτάρια
Ύμνους σου τραγούδησα στ’ουράνιου τόξου τις χορδές
Για πουλιά,για ήλιους και φεγγάρια
Της ψυχής σου για να φτάσουν όλες τις αρετές

Αγάπη μου στη ζωντανή αυτή νυχτιά
Βάλε τα χείλη σου στα χείλη μου σαν άστρα
Των φιλιών σου η πηγή ας αναβρύσει αληθινά
Κι αγάπησε αιώνια, κρυφά και φανερά τ’όνειρο,το φώς, τον άντρα

Φτάσε φωνή μου σε τόπους πολυάνθρωπους του κόσμου
Εκεί που του κύκνου η λαχτάρα μάταια δεν προσμένει
Εκεί που νυχτοήμερα ,τρέχει,χυμάει ο λογισμός μου
Μ’ανέβρυτα πετάει φτερά στη σάρκα μου ανεβοκατεβαίνει

Σ’εκείνη ,στην πρώτη και στερνή μου αξέχαστη πνοή
Που ν’αγαπάει ξέρει,οσο λίγοι με γαλήνη
Εικόνα ατάραχη ,θεϊκή γιομάτη γλύκα και σιγή
Του φεγγαριού καθάρια γέμιση,όλη έρωτα ,καμίνι

Πάρε καρδιά το δρόμο να σε ισκιάσει ένας κόσμος δεν μπορεί
Στου λυτρωμού σου τη μυστική πορεία στρέψε το διάβα σου αλαφρό
Με κάθε ενάντιο άνεμο με ήλιο ή με βροχή
Ακέριο ξέσπασε τον καημό σου ,σ’αγάπης ποταμό

Πάρε το δρόμο κι ας είναι μακρυνή τ’ανήφορου η κορφή
Ανέβα,άκου, σημαίνουν γιορτινά για σένα οι καμπάνες
Νέοι καιροί ανατείλανε,νέοι είν’ουρανοί
Σφοδροί ξεχύνονται,βαθιοί του έρωτα οι παιάνες

Ας ανοίξει πιά ο έρωτας το νού μου σαν σεισμός
Για να σταθείς εσύ αγάπη απάνω του ασάλευτη κορόνα
Και να πετάς στα ερείπια σαν κύκνος στ’αστροφώς
Σαν σκέψη μου απέραντα απλωμένη,σαν μοίρα στον αιώνα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2020