Τα άγια μας συναξάρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπησα τον ουρανό
σαν φέγγανε τ` αστέρια
κι` είχα όνειρο τρανό
να φύγω με τα περιστέρια.

Αγάπησα την ξερή γη
που είχε μόνο ένα ανθάκι
κι` έψαξα να` βρω τη πηγή
και δρόμο για Ιθάκη.

Αγάπησα τον Αποσπερίτη
τη πούλια, τα φεγγάρια
κι`` έβλεπα από το φεγγίτη
τα άγια μας συναξάρια.

Και χόρτασα μαύρο ψωμί
στα παιδικά τα χέρια
όταν μου λέγαν οι άλλοι, μη
σεργιάναγα στ` αστέρια ..

Αγάπησα δυο στρείδια
κολλημένα, ερωτευμένα
κι` έφυγα μακρινά ταξίδια
με κουρασμένα τρένα.

Αγάπησα κι` ήμουν παιδί
στο κήπο τη ροδιά
της μυγδαλιάς μας το κλαδί!
Στο τοίχο μας τη Λευτεριά!!

Και λάτρεψα την γαλανή
ήθελα να της μοιάσω
σε ιστό υψωνότανε τρανή
λίγη περφάνια να` χω.

Ένα κυκλάμινο στο βράχο
μια αρμπαρόριζα στο χώμα
λίγο χαρτί να γράφω
μες στης αυγής το χρώμα.

Κι` είπα, θα ξημερώσει.
Στου Καζαντζάκη την αυλή!!
κι` είχα αγάπη τόση
κάθε που ρχόταν Χαραυγή.

Έμεινε στα μαρμαρένια αλώνια
η καρδιά μου δια παντός.
Σαν έβγαζε η ελιά μου κλώνια.
Κι` ήταν αφέντης ο Λαός.

Αδαμοπούλου Γεωργία
6-2-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2020