Με τούτα και με κείνα

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τούτα και με κείνα, περνάει ο καιρός
φεύγουν τα χρόνια χάνονται, γίνονται καπνός
κι εμείς σαν θεατές, από μακριά κοιτάμε
τα χρόνια μας που χάνονται και πίσω δεν γυρνάνε.

Δεν είναι αλλουνού η ζωή, ξένου δεν είναι αυτή
είναι όλη μόνο δική μας , κι ας μοιάζει φυλακή
μιά φυλακή τόσο πικρή χωρίς τις σιδεριές
είναι όμως τόσο άδεια και άδειες οι καρδιές.

Λίγη αγάπη μόνο θέλουν ν΄ανάψει η φωτιά
να πάρει νόημα η καρδιά σαν μάθει ν΄αγαπά,
να δίνεται στην αγάπη χωρίς ''πως'' και ''γιατί''
και τότε ίσως και να μάθει , το τι θα πεί ζωή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2020