Πριγκίπισσες

Δημιουργός: heresy, Γιώργος

Είχα γράψει παλιά το δεύτερο μέρος. Κοιτώντας το σήμερα το άλλαξα λίγο και του έβαλα ομοιοκαταληξία. Δεν ξέρω αν το έφτιαξα ή αν το χάλασα. Ειλικρινά.Αν θέλετε, πείτε μου εσείς!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υπέροχες πριγκίπισσες με χάρη καθρεπτίζουν
στης νιότης τα ρηχά νερά, ένα κενό αντικρίζουν
χαμογελούν αυτάρεσκα, γελάν δυστυχισμένες
να ξεγελάσουν το κενό τους είδωλο οι καημένες

Ατέλειωτα στολίζονται σαν δώρα επισκέπτη
διακαώς οσμίζονται τον πόθο μήπως έρθει
αλλά την δυστυχία τους δεν ξέρουν να ξορκίζουν
τα όπλα τους κραδαίνουνε, χωρίς να τα ορίζουν

Στην ηδονή της επαφής , στου πόθου την αγκάλη
μ' άνεση θυσιάζουνε ότι έχουνε ανάγκη
αντί για την πληρότητα που δίνει η αγάπη
τεμπέλικα ανοίγουνε τα πόδια στο κρεβάτι

Τον έρωτα περιφρονούν τα βέλη του αποφεύγουν
το μέσο ερωτεύονται και τον σκοπό παλεύουν
την μοναξιά που έμεινε μόνη μεσ' την ψυχή τους
την βλέπουνε σαν φίλη τους την νοιώθουν για δική τους.

ή (δεύτερο μέρος)

Υπέροχες πριγκίπισσες καθρεπτίζουν στα ρηχά νερά της νιότης τους
το ατέλειωτο κενό που επιβάλει η σιωπή μας
και χαμογελούν αυτάρεσκα
κλαίγοντας, σιγανά, από μέσα τους
μην τους ακούσει το άδειο τους είδωλο
Στολισμένες σαν δώρα κραδαίνουν τα όπλα τους
που δεν ορίζουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2004