Η αλάνα Δημιουργός: istioforo, dim Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Σε μια αλάνα γειτονιάς, παιδιά, γέλια και φωνές,
κι εγώ παράταιρος σαν μια εικόνα από το χθές
κατσούφης,σκυθρωπός, με μάτια βουρκωμένα στέκω
απορημένος τα κοιτώ,τί έχουν που δεν έχω....
Παίζουν αμπάριζα,κρυφτό, μήλα και κυνηγητό
σαν μια εικόνα από το χθές, εγώ παράταιρος κοιτώ
μονάχος μου μονολογώ,που πήγαν άραγε τα χρόνια εκείνα...
που χάθηκαν τα όμορφα και κάτασπρα, τα μυρωδάτα κρίνα...
Αυτά που έκοβες εσύ, από τους κήπους, τους αγρούς
χαμογελώντας μου μετά, μου έφερνες τους θησαυρούς
Έδινές μου ένα φιλί, χαρίζοντας μου απορία μα και χαρά
Τί είναι πιο όμορφο ,να βρω...εσύ ή η λουλουδένια μυρωδιά
Παίζουν παιδιά, μεσ στην αλάνα, ξάφνου φωνάζει μία μάνα ένα παιδί
"Έλα, το φαγητό είν έτοιμο, αύριο πάλι...", μα κείνο πεινούσε για παιχνίδι
"Ελα αμέσως...." δεύτερη φορά....το παιδί χαιρέτισε και φεύγει
Λίγο πιο κει παράταιρος, σκυφτός, ενας κατσούφης ,σκυθρωπός,
τον κόσμο όλο αποφεύγει
Σκυφτός,μοναχικός, κάθομαι και θυμάμαι, τα μεσημέρια τα καυτά,
που ερχόσουν και με δρόσιζες με δυο γλυκά φιλιά
έφερνες το καλάθι σου, γεμάτο με καλούδια......
μ'επιανες από το μπράτσο και πηγαίναμε να φάμε στα λουλούδια......
Στέκω παράταιρα, σκυφτός και σκυθρωπός....ένας αλήτης της ζωής, λένε πολλοί
Πλέον η ώρα πήγε εννιά, η αλάνα άδειασε από παιδιά,
γυρίσαν όλα στων σπιτιών τους την αυλή
Μένω μονάχος σε μια γωνιά....βράδιασε κι έχει παγωνιά,
κρυώνω και πεινάω πολύ
Ένας μεθύστακας φορτηγατζής, όπως την παίρνει την στροφή...απάνω πέφτει....
Χαμός, φωνές , όχι πια γελια, αλλά κραυγές στης γειτονιάς μου την αλάνα....
"Πωπω, κακό.....ποιός ήτανε το θύμα?"..."Ένας αλήτης ,και τρελλός,
ηταν συνέχεια σκυφτός και σκυθρωπός........ Γι αυτόν δεν έιναι κρίμα......."
Γέλια ,φωνές, παιδιά, παιχνίδια......έλα να παίξουμε...μην είσαι μόνος...
έλα κι εσύ μαζί μας....
Κι εγώ στητός ,και χαμογελαστός, πηγαίνω στην αλάνα,
"Να κάτσω τέρμα είμαι καλός.."...?"Αμέ...παίξε μαζί μας"....
Ξάφνου από το πουθενά...έρχεσαι εσύ μες στη χαρά, να μου προσφέρεις κρίνα.....
"Πάει καιρός "... σου λέω εγώ...που χα μυρίσει τα άνθη εκείνα...
Μου έδωσες ένα φιλί , χαρίζοντας μου τη χαρά...
"'Ελα σπίτι,αύριο πάλι...θα μου κρυώσει το φαϊ....Μες στις φωνές ακούγεται μια μάνα
Είναι όμορφα πολύ, στου παραδείσου την αλάνα............
Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2006 | |