Προσφυγιά

Δημιουργός: MaryVeg, Mary Loukιsa

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν έχει χώρα προέλευσης η Προσφυγιά.
Φυτρώνει ανάμεσα σε βομβαρδισμένα κτήρια και ματωμένες παντιέρες.
Η ξεσκισμένη μαντήλα και τα αδειανό από την πείνα στομάχι.
Η ελπίδα στα μάτια των ανταρτών, το μοιρολόι στα χείλη των επιζώντων.
Ουρανός γεμάτος πολεμικά και χώματα φυτεμένα με νάρκες.
Παιδικές ζωγραφιές και κρυμμένα χαμόγελα,
λίγο πριν την επόμενη έκρηξη. Κι έπειτα πτώματα…
Η λίστα των νεκρών μεγαλώνει.
Η δύση μαθαίνει τα μαντάτα από τον καναπέ,
την ώρα που το πετσί μιας ολόκληρης Μέσης Ανατολής
διαμελίζουν συμφέροντα.

Δεν έχει χώρα προέλευσης η Προσφυγιά.
Έχει μονάχα πληγιασμένα πόδια, να σέρνεται στα ναρκοπέδια του κόσμου.
Περνάει σύνορα και διασχίζει ύδατα.
Εναποθέτει τους τελευταίους παράδες στα χέρια των δημίων της.
Σεργιάνι αδιάκοπο, αναζητώντας γη να αποθέσει το όνειρο.
Και κάποτε το όνειρο σβήνει, κάπως απότομα.
Στην αναχαιτισμένη βάρκα και τα κουρελιασμένα σωσίβια.
Στο αγωνιώδες βλέμμα την στιγμή του πνιγμού.
Στο άψυχο κουφάρι κάποιου τρίχρονου, που ξεβράστηκε στις ακτές της Λιβύης.

Δεν έχει χώρα προέλευσης η Προσφυγιά.
Μπαλώνει όπως-όπως τα τρύπια παλιοπάπουτσα και συνεχίζει.
Σεργιανά ανάμεσα σε σκηνές και στοιβάζεται μέσα τους.
Πολεμά την ψώρα, τον καύσωνα και πλένει πληγές υπό την βροχή και το χιόνι.
Μονάχη ξεδοντιάζεται μπας κι απαλύνει τον πόνο.
Δεν υπάρχει περίθαλψη μόνο υπόθαλψη. Με πιάνεις;
Καθηλωμένη σ εκείνα τα μάτια πίσω από το συρματόπλεγμα.
Χαραγμένη στα ροζιασμένα χέρια, που περιμένουν καρτερικά για το συσσίτιο.
Η μοναξιά, η πρώτη ανάσα βρέφους, που γεννήθηκε σε κάποια Ειδομένη.

Δεν έχει χώρα προέλευσης η Προσφυγιά.
Κληρονόμησε την αγανάκτηση των πολιτισμένων και το ανάθεμα.
Όταν οι βόμβες έπεφταν και η γη ξεψυχούσε,
εκείνη μιλούσε για την ευγένεια που χαρακτήριζε τους εχθρούς της.
Ευγένεια… στην ουρά της υπηρεσίας ασύλου,
στα αστυνομικά τμήματα, στο υπηρεσιακό σημείωμα και την απέλαση.
Στην βάρκα που δεν βρήκε ποτέ λιμάνι ν αράξει κι ίσως αναχαιτίστηκε.
Στις σκηνές στην πλατεία συντάγματος, τα ραμμένα στόματα, τον τίτλο «Λαθραίον».
Στην αρωγή φορέων ψεύτικων ελπίδων, και κάποιες φορές το εισιτήριο,
για μια μετέπειτα νομοθετικά κατοχυρωμένη εκμετάλλευση.
 

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2020