Σ' ένα ταπεινό μπουκέτο θάλασσα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, έκοψα μαργαρίτες του αγρού κι` έφτιαξα ένα υπέροχο μπουκέτο, ψηλά στον Άη Νικόλα στη Ραφήνα στη θάλασσα, φανταστικό!! να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάψαμε δυο μικρά κεριά
κι` είπαμε θεέ μου,
μην ξεχνάς τον άνθρωπο.
Ψηλά στο εκκλησάκι του Άη Νικόλα
κρεμασμένο χίλια χρόνια στο βράχο της θάλασσας.
Μόνο φρεσκοασβεστωμένο, ευλογεί των ναυτικών τα κύματα.
Με δυο τρεις φτωχές εικόνες
ένα ταπεινό καντήλι
κι` Ουρανό και θεό στα πέρατα.
Ανάψαμε το μικρό καντήλι
με χέρια τρεμάμενα
κι` είπαμε θεέ μου
μην ξεχνάς τον άνθρωπο.
Ακούστηκε η προσευχή μας
στα πέρατα, στα πελάγη, στα σύμπαντα.
Έτσι ταπεινοί και λυτρωμένοι
σε χρόνους που δεν θα` ρθει η Ανάσταση
βάλαμε ένα ματσάκι μαργαρίτες στο τέμπλο
κι` είδαμε την ομορφιά της Άνοιξης.
Ολόγυρα στα βράχια και τους γκρεμούς.
Άπληστα μάζεψαν τα χέρια μας
αγριολούλουδα του Απρίλη.
Από της πατρίδας το χώμα.
Από του Άη Νικόλα την χάρη.
Φτιάξαμε ένα μπουκέτο γης
σε συμφωνία κίτρινου, μωβέ
το πιο όμορφο στην πλάση.
Και μαζέψαμε, μαζέψαμε
στα χέρια
την χαρά της δημιουργίας
την χαρά
μιας Άνοιξης χλωμής.
Φοβισμένη και αυτή απ` τα πολλά μας κρίματα.
Κι` υψώσαμε βλέμμα στον Ήλιο.
Στον ήλιο, τον ηλιάτορα, το γητευτή.
Είπαμε, ήλιε μου
Δώσε το φως, φώτισε την πλάση,
δώσε την Πασχαλιά.
Σε μας τους ξεστρατισμένους της γης.
Της τόσης μας πληγής.
Κι` έτσι μοιραία, πήραμε την εικόνα
της πανδαισίας χρωμάτων.
Σ` ένα ταπεινό μπουκέτο θάλασσα.
Νυν και αεί.
Νυν και αεί.

Αδαμοπούλου Γεωργία
9-4-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2020