Αναστεναρια

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου τα ξεκούφανε τ’ αυτιά του κόσμου τ’ άδικου η ψευτιά
που τραύμα μού’ χει γίνει
κι εσένα πρόσμενα άστρο μου στις μπόρες νά’ σαι κάστρο μου
να μου σκορπάς γαλήνη.
Να με γυρνάς στη « Λιάκουρα » σε ρέματα και« κράκουρα»
στα ονείρατα σαν σαΐνι.

Στην αγκαλιά μου για να ‘ρθείς όπου περάσεις και σταθείς
θα ρίξω ρόδα ανάρια,
τους κόρφους τους ευαίσθητους να στους γεμίσω « αμέθυστους»,
σειρές μαργαριτάρια.
Κατάχαμα γονυπετής θα πέσω για να με πατείς
όπως στ’ αναστενάρια.

Με κόντρα φλόκους για πανιά σ’ ενός καρνάγιου τη γωνιά
σκαρί θα καθελκύσω
και με τον αστρολάβο μου νά ‘βρω εσένα κάβο μου
μαζί σου για να ζήσω.
Κοντά σου για μια« Λιάκουρα » σε ρέματα και« κράκουρα»
όλα θα τα βροντήσω.

Στην αγκαλιά μου για να ‘ρθείς όπου περάσεις και σταθείς
θα ρίξω ρόδα ανάρια,
τους κόρφους τους ευαίσθητους να στους γεμίσω « αμέθυστους»,
σειρές μαργαριτάρια.
Κατάχαμα γονυπετής θα πέσω για να με πατείς
όπως στ’ αναστενάρια.

Σαΐνι:Είδος γερακιού
Λιάκουρα: Η ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού.
Κράκουρα: Απότομα βράχια. Κορφοβούνια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2020