Εκτασεισ Αχανεισ

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλη μου τη μέρα κάνω της αγάπης το ζητιάνο
στου σπιτιού σου τη γωνιά.
Mα με προσπερνάς με βιάση και με σέρνεις δίχως στάση
για τη μαύρη λησμονιά.
Των δακρύων την αλμύρα έχω χώρια σου γευτεί
και μού’ γινε η μοίρα μία κόλαση καυτή.

Όπως τ’ αποβράσματα επάνω στην κρεμάλα
που τα φτύνουνε γλυκιά μου έτσι με περιφρονείς.
Πήρες τη ζωούλα μου χωρίς ν’ αφήσεις στάλα
και τα ντέρτια στην καρδιά μου είν’ εκτάσεις αχανείς.

Δεν μου φέρθηκες εντάξει βάλσαμο δεν μού’ χεις στάξει,
μα με πότισες χολή.
Σημασία δεν μου δίνεις έξω μόνο μου μ΄ αφήνεις
σαν αδέσποτο σκυλί.
Των δακρύων την αλμύρα έχω χώρια σου γευτεί
και μού’ γινε η μοίρα μία κόλαση καυτή.

Όπως τ’ αποβράσματα επάνω στην κρεμάλα
που τα φτύνουνε γλυκιά μου έτσι με περιφρονείς.
Πήρες τη ζωούλα μου χωρίς ν’ αφήσεις στάλα
και τα ντέρτια στην καρδιά μου είν’ εκτάσεις αχανείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2020