Εαυτέ μου

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Μιας ανάμνησης στίχοι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσα να ξέρει η νυχτιά άραγε μυστικά
από τ' αχνά τα όνειρα, τ' ανείπωτά μου λόγια,
χρυσόφωτη σα στέκεται και με κρυφοκοιτά
στα πέπλα της τα διάφανα να γράφω μοιρολόγια.

Κι όταν το φως της τ' απαλό με διαπερνά
όμοια η ελπίδα μου με θαλερό βλαστάρι
την ηρεμία μες στη σκέψη αναγεννά
γλυκογελάει σαν παιδάκι το φεγγάρι.

Πόσο λατρεύω αυτές τις άηχες στιγμές
ένα παράθυρο με τ' άπειρο για θέα
όψεις καθάριες γκριζωπές και θαλασσιές
σύννεφα-κύματα πελώρια και ωραία.

Μα έρχονται ώρες που όλα με τρομάζουν
απόκοσμες μου ακούγονται οι μουσικές
πέπλα ομίχλης τον ήλιο μου σκεπάζουν
μεθώ με θλίψη κι αγρυπνώ με τις σκιές.

Εαυτέ μου αύριο μπορεί να είν' αργά
γίνε αγέρι να επισπεύσεις τη φυγή σου
ντύσ' το κορμί σου στα λευκά τα γιορτινά
ωκεανό κάνε την άφθαρτη ψυχή σου.

Ώθηση δώσε στη χαρά κι ας μη σε θέλει
τις ομορφιές σου στο βυθό σου να τις ψάξεις
σε μι' άλλη γη που η αγάπη ανατέλλει
κάνε ετούτη τη φορά τις λέξεις πράξεις.

Όταν πληγώνεσαι μην κλαις να μου χαρείς
κράτα καλύτερα τα μάτια σφαλισμένα
μες στο γιαλό της πιο αγνής σου χαραυγής
βαρκούλα γίνε και ταξίδευε στα ξένα...

2006
Πόλυ ⚘

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2020