Κι ας έδυσες

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες πάλι απροσκάλεστη μες τ' όνειρο...
μόλις έκλεισα τα μάτια και βυθίστηκα.
Στου ρυθμού σου τα λημέρια εγκλωβίστηκα...
κι όλη νύχτα με κρατούσανε σαν όμηρο.

Όλα γίνονται δικά σου όταν έρχεσαι ...
Θάλασσα τρικυμισμένη είν' ο ύπνος μου.
Δε χορταίνει καντηλόλαδο ο λύχνος μου ...
να φωτίσεις σου γυρεύω μα δε δέχεσαι .

Μπερδεμένα του ονείρου τα νοήματα ...
στου μυαλού τα μύρια βάθη ξεδιαλύνονται.
Η αλήθεια και ο μύθος ένα γίνονται...
και κινούν της φαντασίας τ'άγρια νήματα.

Μες τη δίνη σου με βρήκε το ξημέρωμα..
ακαταληπτη η αίσθηση κι αλλόκοτη .
Ατερμάτιστη η σκέψη μου κι απόκοτη..
στης ολόπικρης αλήθειας το φανέρωμα.

Είναι Χρόνια που χεις φύγει μα δεν έσβησες...
δε λογιάζουν αποφάσεις τα ενδόψυχα.
Στις αισθήσεις παραδίνονται ολόψυχα ...
θ'ανατέλεις πάντα μέσα μου κι ας έδυσες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2020