Σ' ένα κουβάρι χρυσαφί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγαπώ, το φωτεινό Αποσπερίτη
κι` έχω χιλιάδες ονείρατα
την ύπαρξη μου και ένα σπίτι
για αλλουνών τα ανομήματα.

Αγαπώ δυο ζαρωμένα χέρια
που` χουν επάνω τους τη γη
χέρια, που δεν γίναν μαχαίρια
και στάζει μέλι η πληγή.

Τα φεγγαρολουσμένα αγαπώ
σαν πιάνει και νυχτώνει
κι` έχω ένα πόθο δυνατό
φλόγα να με λυτρώνει.

Τα βότσαλα, τα στρείδια, τα κοχύλια
τ` αγαπάω ψυχή και σώμα
και τα χρόνια μου τα χίλια
μ` ένα γλυκό φιλί στο στόμα.

Αγαπώ όταν μ` αγαπούνε
κι` όταν με μισούν πονάω
τα κλωνάρια μου λιγούνε
μες στο χώμα που αγαπάω.

Πλάθω λέξεις, σβήνω σκέψεις
για ταξίδια θα κινήσω
πλάνες, σημάδια με λέξεις
στα χαρτιά να ζωγραφίσω.

Πλάθω της γης τα γράμματα
σ` ένα κουβάρι χρυσαφί
και θέλω για ανταλλάγματα
να` χω μονάχα τη γραφή.

Πλάθω λέξεις, ψάχνω σκέψεις
σαν ζητιάνος με μολύβι
μια αγορά για να διαλέξεις
ότι στη ζωή σε θλίβει.

Πλάθω λέξεις στα παζάρια
και στις αψηλές κορφές
ψάχνω για μαργαριτάρια
στης πλανεύτρας αγκαλιές.

Ψάχνω μια λέξη τη φορά
να την εκάνω φυλαχτό
να την γλυτώσω απ` τη πυρά
να πω, πως ήτανε γραφτό.

Μια λέξη μόνο θα άφηνα
κληρονομιά και περιουσία
θεοί και τι δεν θα δινα
μια λέξη μόνο, αθανασία.

Για να γελούνε τα πουλιά
για να γελούν τα άστρα
και να μυρίζει η αγκαλιά
αγάπης, γιασεμάκια άσπρα.

6-7-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2020