Αποθυμιά

Δημιουργός: KaterinaKritik, Κατερίνα Κρητικ

εχει μελοποιηθει

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφτασα τ’ άστρα κι άγγιξα τη σκόνη τους που πέφτει
Κι άναψε μέσα μου φωτιά που τελειωμό δεν έχει

Σαν τους πλανήτες γύρω μου χορεύουνε οι φλόγες
Πλέκουνε δίχτυ αόρατο της πεθυμιάς οι κόρες

Που σαι ψυχή μου, μην αργείς φίδια ζωσμένη μ έχουν
Κι όλο ακούω βήματα... στην πόρτα μήπως έρθουν;
Που σαι ψυχή μου, μην αργείς , οι σκέψεις με μαλώνουν
και σε κελιά οι θύμησες, τα χείλη μου κλειδώνουν

Έγειρε η νύχτα κι έπιασε της θάλασσας το χέρι
Και την ρωτώ αν έρχεσαι, ποιος δρόμος θα σε φέρει

Πέρασε η νύχτα και το φως του ήλιου μ’ αγκαλιάζει
Μ΄ έλιωσε η αποθυμιά, με τρώει το μαράζι

Χίλια καντάρια μέτρησα, τα δάκρυα που κυλούνε
Καινούργια αστέρια βγήκανε κι αλλού φωτιές κερνούνε…(2)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2020