Η ελάχιστη δροσιά

Δημιουργός: τυχαίος περαστικός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βράχε που κυλάς γίνε πέτρα
και πέσε στη θάλασσα που είναι μπροστά σου
στον πάτο χάσου
κι όσα με πληγώνουν στείλε όσο γίνεται πιο μακριά.

Νερό της πηγής φύλαξέ μου
μία σταγόνα στα χείλη να απλώσω
κάτι πως άλλαξε λίγο να νιώσω
αυτή την ελάχιστη έστω δροσιά.

Με τόσο βάρος
θέλει θάρρος
μη σε λυγίσει η γύρω ελαφρότητα
γράφοντας στίχους
φτιάχνοντας ήχους
πώς να νικήσω την πραγματικότητα.

Έρωτα που όλο απουσιάζεις
κι ότι σε βρήκα με κάνεις να νομίζω
τώρα αρχίζω
να καταλαβαίνω πως όταν λείπεις είσαι πάντα εδώ.

Περαστικός απ' τον κόσμο
αναρωτιέμαι πού καταλήγει
ό,τι αγάπησα τώρα με πνίγει
και μ' εγκατέλειψε αυτό που ποθώ.

Με τόσο βάρος
θέλει θάρρος
μη σε λυγίσει η γύρω ελαφρότητα
μ' αυτούς τους στίχους
μέσα από ήχους
ίσως νικήσω την πραγματικότητα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2020