Χαμένα όνειρα

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συλλογιέμαι τα μεγάλα μου τα όνειρα...
και περισσότερο αυτά που δεν πραγμάτωσα.
Δεν τα ξέχασα μα ούτε τα θανάτωσα...
τά χω μέσα μου σαν άγια δισκοπότηρα .

Ξεκινά η ζωή με πόθους και οράματα...
για ένα κόσμο δίχως πόνο,δίχως άδικο .
Στων αδύτων μας εισέρχεται το άδυτο...
και στα άφατα μυστήρια και θάματα .

Μα της άρνησης οι βράχοι είν' ασήκωτοι...
και ορθώνονται στο διάβα της πελώριοι .
Δαίμονες αλλοδαποί αλλά κι εγχώριοι...
πάσσαλοι βερνικομένοι κι αβερνίκωτοι.

Έτσι χάνεται η φλογα και το δίλημμα...
παραιτείσαι απο του κόσμου αυτού το άλλαγμα.
Ψάχνεις νάβρεις το χαμένο το αντάλλαγμα...
και αφήνεσαι στου Ιούδα σου το φίλημα.

Γιατί είναι το διακύβευμα πελώριο...
ή να ζήσεις μες τον κόσμο που δε θέλησες,
να γευτείς όλα αυτά που εξοβέλισες...
ή να μένεις συνεχώς στο περιθώριο .

Μα τα όνειρα που άφησα δεν έσβησαν...
παραμένουν στης καρδιάς την άγια τράπεζα.
Τα αισθήματα που ένιωσα δε θ' άλλαζα...
τά κρατάω πάντα μέσα μου κι ας έδυσαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2020