Η Φαντασιωση

Δημιουργός: psevdonymo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο σε κείνη τη φοβερή μορφή απιστίας κοινής παραδοχής, να κάνεις έρωτα με τον άνθρωπό σου κι εκείνη τη στιγμή να σκέφτεσαι άλλον άνθρωπο.

(Άσε που υπάρχει και η τραγικότερη περίπτωση να κάνεις έρωτα με άλλον άνθρωπο
κι εκείνη τη στιγμή να σκέφτεσαι τον άνθρωπό σου !!!)





Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ


Κλείνω τα μάτια κι εμφανίζεται.
Ξαπλώνει δίπλα μου καθώς λικνίζεται
όπως η θάλασσα. Κι απλώνει
απέραντη μες το σεντόνι που τυλίγεται.

Σε ένα πέλαγος ματιών
από τη δίνη των φιλιών βυθίζομαι.
Κι από το δίχτυ των μαλλιών της
Πιάνομαι, σπαρταρώντας, κι αναδύομαι.


Κι όπως στης θάλασσας το κύμα
να κλυδωνίζομαι επάνω της, κι εκείνα
τα ρίγη από το ρυθμό της
με ξαναβγάζουν στο γιαλό της.
Ξωκοίλω δίπλα της, στην αγκαλιά της γέρνω,
κι αναρωτιέμαι αν αναγεννιέμαι ή πεθαίνω!


Τότε τα μάτια μου ανοίγω.
Δίπλα μου μια γυναίκα που δε τη γνωρίζω.
Κι εκεί το όνειρο τελειώνει,
εκεί η θάλασσα σεντόνι ξαναγίνεται.

Μ’ αυτό το ίδιο με σκεπάζει
και με στοργή όπως με κοιτά κατάματα
αναγνωρίζω τη γυναίκα που αγάπησα
και διάλεξα να φτάσω ως τα γεράματα.

Σχεδόν μ’ ευγνωμοσύνη με φιλάει στα χείλια.
Κλείνει τα μάτια και μου λέει καληνύχτα.
Κοιμάται, κι ίσως ονειρεύεται...
μα δε φαντάζεται ούτε σκέφτεται,
αφού έκανα έρωτα μαζί της τώρα μόλις
πως γίνεται να την απάτησα
με τον εαυτό της !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2006