Ικαρος

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

την έπαρση βαφτίζοντας νεανική αθωότη
πιστεύοντας πως σου χρωστά τον ουρανό η ζωή
πάνω στις πλάτες σου έδεσες τ’ άσπρα φτερά της νιότης
και προς τον ήλιο τράβηξες, χωρίς επιστροφή

ποια τάχα τετραπέρατα σε πλάνεψαν τελώνια;
ποια νάρκη σου παρέλυσε τα νεύρα στο κορμί;
ποια θάμπωσαν τα μάτια σου χρωματιστά λαμπιόνια
την ουτοπία πως πέρασες για ζήση αληθινή;

Κοιμήσου τώρα στα βαθιά κι αιώνια αναπαύσου
έφηβε, κι εγώ θα σου πω, αν σε παρηγορεί
πως κάποιο υπάρχει πέλαγος που φέρει τ’ όνομα σου
κι ένα μικρό που μαρτυρά την πτώση σου νησί

κι ας καίει το νου σου κάρβουνο της μάνας σου η ορμήνια
π’ αψήφησες ο πετεινός πριν να λαλήσει τρεις:
«φυλάξου γιέ μου απ’ το κακό, του κόσμου την ασχήμια
να βλέπεις προς τον ουρανό, μα να πατείς στη γης»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2020