αρωμα κατανυξης

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΟΝτως , ενας τροπος ζωης αντιθετος εμπυρος
μεσα απο τον σκοταδισμο του ο ανθρωπος
κολαουζο δεν θελει, θα βγει ή δεν θα βγει

το δικαιωμα υπερασπισης του οπως επικαλειται απο καιρο απωλεσε
μονο να ξεχασει
αδικαιολογητα καταχρηστικος σε συνεχεια ο επιγειος χρονος του
- κοιταει την σεληνη...κι ο ηλιος τον κοιταει -
απο τα ευφυεστατα συστηματα του αναπτυξης, απειλης των ειδων
ολο πιο ματαιοδοξα, ολο πιο κτητικα
με ασεβεια και επαρση προς εναν εαυτο
προς το Συστημα που βρηκε

τι ο συγχρονος ανθρωπος κι αν θεωρειται ειδος, παλιο, γρηγορα γερασε
και αν διαθετει Μνημη και συμπεριφερεται ωσαν σκετος μυκητας
ειναι το μερος ενος Δεντρου που αφηνει πισω του ολοενα σταχτη
τοσο αρχεγονο και στο ματι του φτανει σαν αστροφεγγισμα μπρος του
σβησμενο στα φωτα, ανοιχτα στον υπνο του..
ετσι που την αναμοχλευει περισσοτερη ερημωση απλωνει

βρηκε εναν αρτιο Πινακα
και ( δεν ) εχει μετρο συγκρισης
Ο θησαυρος, χαμενος, εντος του
και ολο μια ανοιξη εμψυχωτικη απο τις βαρυχειμωνιες
βαρια του πεφτει προβολη,
απ' τους ανυπολογιστους αιωνες του αβυθιστης καταστροφης κατα στρεφομενος
μ' εναν βαθμο αμετριαστο αναμετραται με τον ουρανο και την γη

ισως και να μην απεχουμε καθολου πια
απο την εκρηξη, την αποσπαση, την μετατοπιση
μονο να γινει ασυναισθητα, το "καλο"
παιδι που κανει ασυναισθητα σοφα-ορθα το "δικο" του
δεμενα ενα σωμα μια οικογενεια, απο ανομοια μελη
και που λεν οι μεγαλοι "καθενας αν εκανε το δικο του
τι θα γινοταν στον κοσμο;"

ετσι βιωνω και την αισιοδοξια, με την αντιφα ση στο αιμα μας,
ετσι δεν την περιμενω απο κανενα μας καπως αλλιως

"όπως σήμερα η φαντασία κάποιων στο παρελθόν εγινε
πραγματικότητα σε τόσους τομείς" καπως ετσι θα το 'λεγα
περισσοτερο ή μονο οσο αφορα την δυστοπια
η τεχνη η λογοτεχνια εχει δωσει αρκετη τετοια τροφη
αποδεδειγμενα αναρπαστη

κ ενω η ουτοπια, δεν βαλτωνει πουθενα
σε καποια στιγματα της γης μετ' εμποδιων κυλαει
αυτοοργανωμενα παραγει ευφορια
με τις ευχες της γης... (δυσκολα μεν ομορφα δε
η κολαση ειναι οι ανθρωποι, ειναι ο παραδεισος η γη)

και μας εμεινε μονο να πι-στεψουμε
το φαντασμα της δημοκρατιας, που λεει, μονο αληθειες
κι αληθεια ποτε γεννηθηκε και πεθανε για να ζησει (οπως η ειλικρινεια μας);
μα και ποτε η μασκα του φασισμου δεν ηταν;
και εξευγενιζοντας το προσωπο της χουντας, ποτε επεσε;

ειναι το συστημα υπουλο και προνοητικο με την τεχνολογια
στην τσεπη, σε συνεχη καλπασμο,
διαφθειρει και αναθερμαινει ποικιλοτροπως
με μονο την ακριτη καταναλωση τις μαζες καθε γενια νεα
σε βαθμο συντρηπτικο..
και που να υπαρχει αξιος αντιπροσωπος της και ηγετης
ειναι το συστημα που τον τρωει και νεκρο τον χαιρεται
γι αυτο η παραχωρηση απο μερους του του δικαιωματος και της ψηφου
μια ακομη αυταπατη για την κοινωνια - ενα ακομη δικο του κατορθωμα -
ο στερεος φασισμος, καλοδιατηρημενες θελει αυταπατες


ετσι πιστευω, στα καλλιεργημενα λουλουδια
τα φυτρωμενα στο αιμα, παντου
της νικης τα πατημενα νηπενθη
ειναι η ακοπη ταπεινοτητα με αρωμα κατανυξης
και στο χωμα το τοξικο δελτα μπηγμενο,
στον οριζοντα παντα,
η ανατολη μιας διαστασης πικοιλοχρωμη αταξικης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2020