κοχύλι

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

καλημέρα ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άγγιξε το κοχύλι που’ χει μέσα σου στοιχειώσει.
Δες τα χρώματά του.
Κυανό κι αλιπόρφυρο από μέσα
μαύρο απ’ έξω.
Άσ’ το να γίνει μέσα σου σιωπή
να θρυμματίσει τη φωνή σου.
Τα χρώματα , λένε, το μπορούν.
Μη μιλάς.
Μοναχά στα χρώματα ν’ αφήσεις
τη σκέψη σου ν’ αγκιστρωθεί.
Είναι δύσκολο πολύ.
Το ξέρεις.
Κανείς δε θα σε βοηθήσει.
Είσαι μονάχος.
Και το μαύρο, πάντα πιο ισχυρό,
στέκεται πάνω σου και σε τραβά.
Η φωνή σου πάλι ακούγεται
στο μαύρο ν’ αφήνει χνάρια αβέβαια και ασαφή
σαν την ουσία σου που ανυπεράσπιστο σε άφησε
να φλέγεσαι και να πονάς.
Και ξανά στα λόγια σου αγκιστρώνεσαι
που μεθυσμένα γράφουν κύκλους μάταιους
σε άγονους ειρμούς
μιας μοναξιάς πέτρινης
και μαύρης.
Πόσα πεταμένα λόγια
Κι ύστερα πάλι τίποτα.

Τα χρώματα είναι εκεί
Μέσα στο κοχύλι.
Σε προσμένουν.
Μάταια.
Είσαι μονάχος
Χαμένος στο μαύρο των άλλων
Τους φτύνεις κατάμουτρα λόγια
μισά κουρασμένα αποκαΐδια
από σκέψεις νοτισμένες.

Όλη η αλήθεια κρύβεται εκεί
Στο κοχύλι.

Κι εσύ διστάζεις.
Μονάχα λιώνεις λέξεις στα κουρασμένα σου δάχτυλα
Κι ο ουρανός ψιχάλες γίνεται εντός σου
Θρυμματισμένη η ομορφιά
του σύμπαντός σου.

Τα χρώματα μες στο κοχύλι σε προσμένουν.

Και συ απ’ έξω
Τα χρώματά σου να σαπίζουν στο κοχύλι
Κι απ’ έξω το μαύρο να ντύνεται με χρώματα φτιαχτά
και να κραυγάζει
με λόγια στόμφου που μυρίζουν σιχασιά..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2006