Μια ανοιξιάτικη μέρα

Δημιουργός: Λαθραναγνώστης, Αλέξανδρος Φιλιππίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί μπροστά στη θέα του ανοιχτού παράθυρου
βλέπω στο πράσινο λιβάδι
ένα κοπάδι πρόβατα να βόσκουν αμέριμνα
το βοσκό να σκαλίζει τη χειρολαβή ενός ξύλου.
Ζήλεψα την ηρεμία των προβάτων
και τη χαλαρότητα του βοσκού .
Ζήλεψα επίσης την αρμονία της φύσης.
Αν η σκηνή αυτή δεν είναι αρμονική
τότε ποια είναι αναρωτήθηκα.
Ποιος είμαι εγώ που κάθομαι μόνος
σ' αυτό το πληκτικό μοναχικό δωμάτιο ;
Ποιος ο σκοπός της ζωής μου;
Ποιος είμαι εγώ ,ο μόνιμα παραπονεμένος
και σιωπηλός άντρας που αυτοαποκαλούμαι ποιητής.
Όλη τη νύχτα σκέφτομαι ,την ημέρα γράφω ,
γράφω σελίδες ...αμέτρητες σελίδες .
Ποια δύναμη με κάνει να βασανίζομαι έτσι;
Τι είναι αυτό που με ωθεί
να θέλω την αιχμαλωσία της ψυχής μου
σ' αυτό το άθλιο δωμάτιο;
Η ψυχή δε φυλακίζεται ακούω να λένε,
αλλά νομίζω αφορά στους φυλακισμένους
κι όχι στους αυτοεξόριστους μοναχικούς ανθρώπους.
Η ψυχή δε φυλακίζεται απαντά ο εκπεσών άγγελος
από μέσα μου μαντεύοντας τη σκέψη μου
και γελά μοχθηρά.
Δε μπορεί ο γαλήνιος διαλογισμός
να καθυποτάξει το τέρας της επιθυμίας.
Βγαίνω έξω στο δάσος.
Ο άνεμος αναστενάζει γλιστρώντας
ανάμεσα από τα κλαδιά των δέντρων.
Το απόγευμα θα παίξω σκάκι με τον εγγονό μου
και το ξημέρωμα θ' ακούσω τα αηδόνια να τραγουδούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2020