Στην Σοφία και στον Αλέξη

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Καλημέρα φίλοι μου!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκέφτηκα να γράψω αινίγματα για την εγγονή μου Σοφία (11 ετών) και τον εγγονό μου Αλέξη (10 ετών), γιατί κάποια στιγμή είδα ότι γενικά τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται να ασχολούνται με τα αινίγματα και γρίφους. Σκέφτηκα να συνδέσω τα αινίγματα με την ποίηση, πιο συγκεκριμένα με την ομοιοκαταληξία (ρίμα). Δουλεύοντας πάνω στο θέμα είδα και κατάλαβα ότι τα αινίγματα διάφορων λαών λίγο διαφέρουν το ένα από το άλλο γιατί επεξεργάζονται τα ίδια φαινόμενα και αντικείμενα της φύσης. Δημιουργώντας, μεταφράζοντας και παραφράζοντας έκανα 24 αινίγματα, δηλαδή για κάθε γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, το οποίο και είναι το πρώτο γράμμα για τη λύση-λέξη του αινίγματος. Με τους αριθμούς μέσα στις παρενθέσεις υποδείχνω το ποσοστό γραμμάτων της τελευταίας λέξεις που συνήθως αποτελεί ομοιοκαταληξία (όχι πάντα άψογη).
Στο τέλος της δουλειάς μου κατανόησα ότι τα αινίγματα αποτελούν γρίφο, για εφτάχρονο(-η) και μέχρι για ογδοντάχρονο (-η). Αμφιβάλλω ότι μπορεί να βρεθεί άνθρωπος που θα αποδείξει ότι έλυσε όλα τα αινίγματα και βρήκε όλες της ομοιοκαταληξίες.
Απευθύνοντας στους γονείς, παππούδες και γιαγιάδες!
Τα αινίγματα στα παιδιά:
- διδάσκουν για ένα ποιητικό όραμα του κόσμου, να σκέφτονται ανοιχτόμυαλα,
- συμβάλλουν στην προσοχή, στην ικανότητα κατανόησης και αίσθησης της λογοτεχνικής μεταφοράς,
- αναπτύσσουν την φαντασία τους και την ομιλία τους.

Στην Σοφία και στον Αλέξη

Α
Με αφράτη ουρά, πονηρή και επιδέξια η (6)
Τρυπώνει στο κοτέτσι και τα κοτόπουλα «μετράει» (3x3)
Β
Έχει μέσα του κοκαλάκι και μάγουλα με (7)
Είναι γλυκό και μαλακό με κόκκινες (7)
Γ
Χωρίς νερό νίβομαι χωρίς χτένα (10)
Και καμπουριάζω τη ράχη μου όταν (12)
Δ
Ξυλουργός με κόκκινο μπερέ και κοφτερή (5)
Χτίζει στο δάσος σπίτι με ένα (8)
Ε
Kατοικεί στην Ινδία και την (6)
Και έχει χέρι-μύτη σαν σωλήνα (10)
Ζ
Στη σαβάνα ζει αλογάκι, που φοράει ριγέ (6)
Και δεν πρόκειται να φοράει καρό φανέλα ακόμη και για (8)
Η
Ένας ζωγράφος χωρίς πινέλο έκανε (8)
Τους ανθρώπους βάφει με καφέ (6);
Θ
Λευκά αρνιά τρέχουν σε όλο το γαλάζιο (5)
Και εξαφανίζονται μόλις φτάνουν στης άκρης το (6)
Ι
Χοντρός και παχύδερμος Αφρικανός με τέσσερα δόντια στο (5)
Αν όμως το ανοίξει μπορεί να πέσεις σε (4)
Κ
Αλογοουρά με μοτίβα, μπότες με (8)
Όλους ξυπνά η φωνή μου (8)
Λ
Εάν η κοιλιά του είναι άδεια για πολύ (5)
Ουρλιάζει θλιμμένα στο φεγγάρι (6)
Μ
(4) λευκά, καρποί πράσινοι
Το φθινόπωρο πέφτουν στο χώμα (8)
Ν
Στο θερμοκήπιό μας φυτρώνουν παράξενα φανάρια (7)
Και όλη περιμένουν πότε θα γίνουν (7)
Ξ
Από το βράδυ εφαρμόζω τον κινητήρα του (9)
Και το πρωί χτυπάω το καπέλο του (9)
Ο
Ποιος φοβάται τόσο τη δουλειά από (5)
Σαν την πέτρα το πουλί, σαν ο σκύλος το (5)
Π
Δεν κλώθει, δεν υφαίνει, αλλά τους ανθρώπους (6)
Και ο κόσμος ως “ευγνωμοσύνη” το (18)
Ρ
Δεν υπάρχει γρίφος πιο (5)
Του βερίκοκου αδελφός (9)
Σ
Δεν μπορεί να περπατήσει το πουλί με (9)
Θέλει να κάνει βηματάκια, αλλά βγαίνουν (9)
Τ
Ένας τυφλός υπόγειο μετρό για τον εαυτό του (6)
Και στου ανθρώπου την τροφή προκαλεί (5)
Υ
Τη νύχτα βλέπω «ταινία» όπου γελάω και κλαίω ως άνθρωπος (6)
Είναι ο φίλος μου καλός ο (5) ο γλυκός
Φ
Δεν έχει πόδια, μόνο μια ουρά με κεφάλι που (7)
Όταν πλησιάζεις ή φεύγει, ή (5)
Χ
Έρχεται από μακριά της άνοιξης μας το (7)
Από μπροστά σουβλί, στη μέση κουβάρι, από πίσω (6)
Ψ
Ουρά εδώ κ’ εκεί και χωρίς ίχνη (11)
Φτερά έχει αλλά δεν πετάει, δεν μιλάει, αλλά (8)
Ω
Το βράδυ δροσιά προσφέρει ο αέρας και μελωδίες η (9)
Αγάπη μου έλα να ρίξω στους (5) σου την πελερίνα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2020