Λιβαδιωτικη Ψυχη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Λιβαδιωτικη Ψυχη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Λιβαδιωτικη Ψυχη</b><p>Δημιουργός: kostas maris, <i>Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)</i><p><i> *** Έμμετρος αλληγορικώς ειρμός, αφιερωμένος  στους Απανταχού Αντάρτο-Καλλιτέχνες Λιβαδιώτες … </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΛΙΒΑΔΙΩΤΙΚΗ ΨΥΧΗ (Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020) <br />
<br />
Παίρνει η ψυχή μου τα βουνά, μ’ αντάρτη αέρα ξεκινά από την γ-κάτω Βρύση <br />
τα μερακλίδικα πουλιά, να βρει και κάθε ν-τως φωλιά μ’ αθούς να τη στολίσει <br />
δε θα γυρέψει στα στενά του Άδη, που ‘ναι σκοτεινά, στη γη θα προπατήσει <br />
να βρει τσ’ αντάρτες του ντουνιά και μη μαλώσετε παιδιά αν γ-κάποιον λησμονήσει, <br />
είναι πολλοί, τόσοι πολλοί στων Λιβαδιών την γ-κτήση …<br />
Παντίχνει ομπρός τσοι χορευτές στσι Λιβαδιώτικες πλαγιές και τσοι καλωσορίζει <br />
ποιοι ‘ν’ όλοι εκείνοι θα σας πει, για μυστικό δεν ν-το κρατεί, εξάλλου τσοι γνωρίζει :   <br />
πρώτα τον Μπάμπη τον γ-Κιαγιά παντίχνει που ‘ναι στην μ-πλαγιά του Δία μετοχάρη<br />
το Νίκο του Παππά μετά, Μαρή απ’ τα Μαριννιανά, <br />
τον Όμιλο του Λάζαρου και του Μανώλη Χνάρη …<br />
Μετά λυράρηδες θωρεί με βλέμμα αγνό όπως προχωρεί και νιώθει ευγνωμοσύνη <br />
π’ ανηφορίζει τα στενά, στα Λιβαδιώτικα βουνά, είναι τιμή για ‘κείνη :<br />
Το Γιώργη Βάμβουκα-Φλασκή, το γίγαντα που κατοικεί εις στο σκολιό από κάτω <br />
το Συνολάκη τον γ-Κωστή, τον Κωτσαλέ ως επικρατεί, παντίχνει παρακάτω <br />
το Βρουβο-Γιάννη Σωπασή, μα και το Νίκο Σωπασή, τον γ-Κλάδο Μπούργο-Γιώργη <br />
τον Οδυσσέα τον γ-Κιαγιά και το Χριστοθωμά Κιαγιά <br />
τον γ-Ξαστεριά, παντίχνει ε-κει-α και το Μαρή το Γιώργη …<br />
Πετσοτανίζω την μ-ψυχή καθώς οργώνει α-μοναχή το άγιο χώμα τούτο <br />
θωρεί στην άκρη τση στροφής, μαντολινάρηδες δυο τρεις κι άλλους με το λαγούτο :<br />
Ο Στριλιγκάς ο Νικολής, ο Συνολάκης Νικολής και ο Μαρής Διονύσης,  <br />
ο Παύλος ο Κουγιουμουτζής και ο Βασίλης Σωπασής,        <br />
Νικομανώλης Νύκταρης, τραγουδιστές επίσης … <br />
Σεργιάνι κι άλλο ξεκινά, τούτη η ψυχή που δε γερνά κι ακολουθεί τα ίχνη <br />
εναπομείναντες ποιητές, των στίχων περιηγητές, περήφανα παντίχνει :<br />
στην γ-κάτω Βρύση προχωρεί τον γ-Κώστα Μιχαήλ Μαρή θωρεί στον αϊ-Γιώργη <br />
και παίρνει την ανηφοριά για να παντίξει τον γ-Κιαγιά η το Σταμάτο-Γιώργη <br />
κι από ‘κει-ας στη μεσοχωριά τον γ-Κλάδο ανταμώνει ‘κει-α τον γ-Κατραμπούζο-Γιάννη<br />
τον γ-Καραμπότσο τον γ-Κωστή το Σωπασή πλια παρακεί θωρεί και σάλτο κάνει <br />
το Χνάρη Ηλία βλέπει εκεί με το Χναρόχρηστο μαζί στη δίνη των γραμμένων <br />
κι άλλων μ-πολλών Λιβαδιωτών που σ’ άγνωστα χαρτιά λοιπόν σκορπιούνται των ανέμων  <br />
του Πατακού το Νικολή Καλυβιανάκη, το Μαρή του Κινεζό-Παμείνη<br />
το Γιώργη κι έτε-ς το Γιαλέ Μιχάλη Κόκκινο καλέ,<br />
Καλένιο κι όλοι υπηρετούν την μ-ποιητική σαγήνη … <br />
Μα ‘ναι κι αθρώποι πλια μικροί, γιγάντιοι δράκοι ταπεινοί, τ’ α-μάτι ε-δεν ν-τζοι πιάνει <br />
χωρίς στεφάνι στην μ-πληγή σαν ν-τον αντάρτη το Μαρή, ναι ! τον γ-Κατσιά το Γιάννη <br />
που πολεμήσανε για γη, με πορφυρό δρεπάνι  … <br />
Τούτη η ψυχή δε σταματά, ανελωμή και σαματά με κάθε τρόπο κάνει <br />
κι ας το προλόγισε-ν αυτό, δεν ν-το ‘χει να μην μπει πρεπό στου Άδη το σεργιάνι  <br />
νταρντίζει τ’ άβατα στενά, ταξίδι στ’ άγνωρο κινά να βρει και να παντίξει<br />
τσοι μερακλήδες που ‘ναι κει-α, τσ’ αντάρτες για τη λευτεριά, τη χέρα ν-τως να σφίξει <br />
Μπαίνει στου Άδη τα στενά, με περηφάνια σεργιανά και περισσό καμάρι  <br />
θωρεί δυο πρωτοχορευτές : το Γιώργη Κόκκινο Γιαλέ, μα και το Γιώργη Χνάρη <br />
οργανοπαίχτες δυνατούς που παίζανε παλιούς σκοπούς, με προοπτική κι ελπίδα <br />
Βάμβουκα Αντρέα δηλαδή και το Λυράρη κι ευειδή τον γ-Κλάδο Λεωνίδα <br />
στιχοποιούς και ποιητές που ‘χουν οργώσει τσι γραφές με μαστοριά κι ευθύνη <br />
η το Σταμάτη τον γ-Κιαγιά και το Μανώλη Στριλιγκά το γέρο τον γ-Κοΐνη <br />
τον Πατατούτο συναντά Ηλία Κλάδο κι εφιστά την μ-προσοχή περίσσα <br />
και τον Βαρδιάμπαση Κωστή, αυτούς π’ οργώσανε τη γη <br />
και τώρα ανθοφορούνε εκεί μέσα στα κυπαρίσσα … <br />
Κι άλλους αντάρτες συναντά στα δύσβατα που περπατά στενά σοκάκια του Άδη <br />
που ‘πεσαν για τη λευτεριά με Λιβαδιώτικη καρδιά, στου χάρου το σημάδι  <br />
σ’ Αρκάδι, αντίσταση Εθνική, στο Λατζιμά, για πάντα εκεί, στην εθελοθυσία <br />
δίνοντας μάχη μη χαθεί η λευτεριά κι αφανιστεί η ανθρώπινη αξία : <br />
το Γιάννη Σωπασή θωρεί, τον γ-Κούβο όπως προχωρεί εις τ’ Αρκαδιού το λάκκο <br />
που πάλεψε για λευτεριά αυτός, μαζί με τον γ-Κιαγιά το Βαλεργοκυριάκο <br />
μαζί τον γ-Κόκκινο Παππά, το Νικολή που ταραχτά αρχίνηξε απ’ την γ-Κράνα <br />
κι έστεσε μπέτη στην ν-Τουρκιά, για την ερχόμενη γενιά, <br />
για την μ-παντέρμη λευτεριά και την μ-πατρίδα Μάνα … <br />
Τούτη η γδυμνή ψυχή βογκά, σαρώνει κάστρα και βουνά κι ονόματα γυρεύει <br />
π’ αρματωθήκανε γερά, μ’ όπλα πανίσχυρα, ιερά στα μαυροφόρα ερέβη :<br />
με την ορμή του κεραυνού Νύκταρης Γιώργης τ’ Αστρινού, Μάνος Κιαγιάς τ’ Αντώνη<br />
μ’ αντρίκια φλογερή ψυχή, Γιώργης Μαρής του Μιχαήλ κι 26 ακόμη<br />
με τ’ άρμα αμάλαγης θωριάς, Κινεζοδράκος και Παπάς, Ντρούλος και Βελογιώργης <br />
με φλέγμα πίστης κι αντοχής, Μικρογληγόρης κι άλλος γ-ης, ο Συνολάκης Γιώργης <br />
με περηφανεμένο φως, Νύκταρης Μάνος, Μπίκατσος, Βάγγος Κιαγιάς τ’ Αντώνη<br />
μ’ ευλαβική πνοή ψυχής, Μπαρμπούνης και Πετροστελής και άλλοι ν-τόσοι ακόμη<br />
μ’ αντάρτες για μπροστάρηδες Χαρίτος απ’ τσοι Χνάρηδες κι ακόμη 2 παρόντες  <br />
με φλόγα κι άγριο τσαμπουκά, Κριγιάρης. Γιώργης Βάμβουκας, ηρωικοί ιππότες  <br />
με πείσμα κι όραμα ιαχής, Βαμβουκας Μπάμπης, Τυλιχτής και Μπατζακομιχάλης<br />
μ’ όλο αταλάντευτη ψυχή, Κλάδος Νικόλας κι Εμμανουήλ, Φουντούλης και Καψάλης <br />
μ’ ύμνους τρανούς κι αντάρτηδες, Δράκος από τσοι Κλάδηδες, Ζάρφης, Συλλαμιανάκης  <br />
με περηφάνια κι οίστρο αιχμής, Χνάρης Μανώλης κι άλλος γ-ης, ο Κλαδοβασιλάκης<br />
Πόσους δεν είδε-ν η ψυχή, μέσα στη βουλισμένη γη που πάλεψαν αντάμα <br />
απ’ τα Λιβάδια σα’ θεριά, μα κι απ’ τα υπόλοιπα χωριά τα Ζωνιανά, την γ-Κράνα :<br />
όπως τον-ε ξανάπα ομπρός, του Σωπασωδημήτρη ο γιος ο οπλαρχηγός ο Γιάννης <br />
με μαχητών καθάριο φως, ο Κωνσταντίνος Γαλανός κι ο Θεοδωρής Ιωάννης <br />
με λευτεριάς ανάταση, ο Γιώργης ο Βαρδιάμπασης κι ο Νίκος Κολομπάκης <br />
μ’ ευθύνη ατρόμητης ψυχής, Μάνος, Μιχαήλ, Κουγιουμουτζής κι ο Μήτσος Ζαχαράκης <br />
με περηφάνια κι άγιο φως, ο Γιώργης ο Καλυβιανός κι ο Γιώργης Κοντογιάννης <br />
με πείσμα και πυγμή αντοχής, ο Κωνσταντίνος Νύκταρης κι ο Κόκκινος Ιωάννης <br />
με της ελπίδας τον αχό, Ζάχος, Βασίλης Σφακιανός κι ακόμη ένας Μιχάλης <br />
μ’ αλήθεια και πνοή αρετής, Χνάρης Μανώλης και Κωστής και ο Χναρομιχάλης <br />
μ’ εμπιστοσύνη προοπτικής, Κίσσανδρος Ζέρβος και Κωστής, Σταμάτης Μαυρογιάννης <br />
μ’ όραμα κι άγγιγμα ψυχής, Γιώργης, Αντώνης, Νικολής, Κρις, Νικηφόρος Γιάννης <br />
με το τραγούδι τσ’ εποχής, δυο Μάρκοι, ο Κουγιουμουτζής κι ο Κλαδοβασιλάκης <br />
με πόθους μουσαφίρηδες, δυο Γεώργιοι Παρασύρηδες και δυο Καλυβιανάκης <br />
με πάθος τόσο ευφρόσυνο, Κωστής, Δημήτρης Κόκκινος, Κουνιέρης κι άλλος Γιάννης <br />
μ’ όρθρο πυρρίχιο, ορόσημο, είν’ ο  Κιαγιάς Γεώργιος, Μηνάς και Ιωάννης <br />
με πίστη, ελπίδα και πυγμή, οι τέσσερεις Κοκκινιανοί, με μαστοριά μεγάλη  <br />
με φλέβα λευτεριάς δεινής, Κυριάκος, Μάνος, Ηρακλής, Γιώργης και είναι κι άλλοι  <br />
μ’ ελπίδες αετονύχηδες, δυο Σταύροι Παρασύρηδες, , Μανούσος κι Ιωάννης <br />
με φλόγα εμβρόντητης πηγής, ο Γιώργης ο Κουγιουμουτζής, Βάμβουκας Γιώργης, Γιάννης <br />
μ’ ανταρτοπόλεμα φτερά, Μπαμπούκας Γιάννης στη σειρά κι ο Βάσος ο Πυρίνος <br />
με βήμα εμπόλεμης κραυγής, ο Παπαδάκης Εμμανουήλ, μαχόμενος κι εκείνος <br />
με λιονταρίσιο στεναγμό, Καλογεράκης, Σύνολος και Παρασύρης Μάνος <br />
για την τιμή τση λευτεριάς Γεώργιος Κλίνης και Κιαγιάς, <br />
πολέμησαν στα χώματα π’ ορέχτηκε ο σουλτάνος … <br />
Τα ’μπλεξε-ν η ψυχή  θαρρώ που ντάκαρε με το χορό και των μ-ποιητών την μ-πένα <br />
μα η Ιστορία δε γελά, δε γράφεται με φραμπαλά, μα με μπαρούτι κι αίμα<br />
τούτη η ψυχή δε σταματά να ψάχνει ονόματα βαριά κι αν γ-ξέχασε γ-κιανένα <br />
μιαν επισύναψη-ν αρκεί να το χωρέσει δηλαδή,  <br />
τούτη η παράξενη ψυχή κι εκείνο στα γραμμένα …<br />
<br />
*** Στίχοι : “k©sm!m@” ***   <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-12-2020</td><td valign=top></td></table><br />