εσωτερικός διάλογος Νο 1

Δημιουργός: KaterinaKritik, Κατερίνα Κρητικ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

-- Σώπασε τώρα, σώπασε.

Γύρε να κοιμηθείς, αφήσου. Ο πόνος κάποτε τελειώνει…

-- Πότε; Πότε;
-- Τότε που έρχεται η νύστα να καθίσει στα πρησμένα σου βλέφαρα.

Όταν ο ύπνος σ’ αγκαλιάζει γλυκά κι οι εικόνες φεύγουν, χάνονται

κι οι φωνές δεν μιλούν, δεν ακούγονται.

-- Μα… το σώμα θυμάται, οι πληγές δεν κλείνουν…

-- Γίνονται σημάδια. Παράσημα της δύναμης και της φύσης μας.

Έτσι ψηλώνουμε. Το ανάστημα μας φτάνει στους θεούς!

Κλέβουμε πάλι τη φωτιά και την μοιράζουμε στα στήθια μας.

Αλλού είναι αγάπη, αλλού καημός, αλλού αγώνας, αλλού θάνατος.

Τη βάζουμε στα σπλάχνα μας και φτιάχνουμε ζωή.

-- Τι ξέρουν οι θεοί από ζωή;

-- Εμείς ζούμε… μια φορά και για πάντα. Αυτοί, όχι! Ακούς;

-- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-- Καληνύχτα, ψυχή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2021