Αντί στεφάνου

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ήταν θυμάμαι άνοιξη.
Χάραμα, Μάη μήνα,
κι είπα, για λίγο, να βρεθώ
έξω άπ' την Αθήνα.
--------------------
Σε ρεμβασμούς αφέθηκα.
Πλούσια θέα από 'κει.
Και, συνοδός στις σκέψεις μου, ,
γλυκιά της φύσης μουσική!

Ήχος τρεχούμενου νερού.
Κελάηδισμ' απ' αηδόνι.
Θρόισμα φύλων, απαλό,
και η λαλιά του γκιόνη!

Σκεφτόμουνα.. ο άνθρωπος
πως τα 'χε καταφέρει,
αντί, τη φύση να χαρεί,
σκληρά να υποφέρει...

Κάτι,.. παράξενα ηχεί.
Έμεινα επί τόπου!
Σκυλί δάγκωνε κόκαλο,
και ήτανε...ανθρώπου!

Ποιος ξέρει, πώς και από πού,
εκεί το είχε φέρει.
Και είπα. Κάποιος ατυχής,..
ακόμα υποφέρει!

Ευθύς, ξαμώνω στο σκυλί.
Τ' αφήνει, κι αλαργεύει.
Το θάβω, και το δάκρυ μου,
ο γκιόνης, συνοδεύει
-----------------
Από καρδιάς, φόρο τιμής
στους ατυχείς, το γράφω.
Σ' αυτούς, π' δεν αξιώθηκαν
δυο μέτρα γης...για τάφο!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2021