Για τις αγάπες ποταμούς

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, άλλο ένα ερωτικούλι...να περνούν οι μέρες, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω στη πέτρα κάθισα
και γύρεψα τον ήλιο,
στις αναμνήσεις χάθηκα
να να` βρω 'ενα βασίλειο.

Να μοιράζουν την αγάπη
να σκορπούν τον έρωτα,
να είναι ζωντανά τα πάθη
και μυστικά αφανέρωτα.

Για πούλιες και φεγγάρια
τη γλύκα που` χει το φιλί
για τα χρυσά τα στάρια,
κει, που διψάσαμε πολύ.

Διψάσαμε για τη ζωή
για ένα τετράφυλλο τριφύλλι
διψάσαμε για χαραυγή
για ονειρεμένο δείλι.

Κι` έτσι στεγνοί, με δίχως φως
ζηλέψαμε όλα τα πουλιά,
να γίνει η πλάση αδερφός
με γλυκολάλητη μιλιά.

Διψάσαμε στα κύματα
για του λαιμού σημάδι,
για τα δικά ανομήματα
για ένα σπυρί σιτάρι.

Πάνω στη πέτρα τη καυτή
ψάξαμε μια ψιχάλα,
του έρωτα, που ήταν γιορτή
στη χωματένια μας τη σκάλα.

Κι` είχαν περάσει οι καιροί
σκοτώθηκε το καλοκαίρι
'εμεινε μόνο ένα κερί
που τα σημάδια φέρει.

Για τις αγάπες ποταμούς
στα λυπημένα μάτια
και ζήσαμε στους χωρισμούς
ψυχές , κουρέλια και κομμάτια.

Μες στη δική μας τη καρδιά
έτρεχε πικρό ένα δάκρυ,
ήτανε τα καυτά καρφιά
και απουσία, πάνω γράφει.

Την έλλειψη στο κορμί
σαν λαμπαδιάζουν πόθοι,
της νιότης μας οι στεναγμοί
που η καρδιά τους νιώθει.

2-2-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2021