Της ερημιάς μια καληνύχτα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχαν φύγει πια τα τρένα
είχαμε μείνει στο σταθμό
με τα δάχτυλα σφιγμένα
σ` ένα θλιβερό σκοπό.

Παίζαν δέκα μαντολίνα
και ραγίζαν τα βιολιά
για τα περασμένα εκείνα
τα μεθυστικά φιλιά.

Έλειπε του έρωτα το χάδι
ένα όνειρο τρελό ακόμα,
στο σταθμό έπεφτε βράδυ
μες σε γκρίζα μια εικόνα.

Τέλειωσαν όλοι οι χοροί
σαν σμίγαμε σαν τα πουλιά
χλωμό, έσβησε το κερί
πάλιωσε λες κι` η αγκαλιά.

Μ` ένα θλιβερό σκοπό
είχαμε πια μείνει μόνοι
σαν στέρεψαν τα σ` αγαπώ
σε μια άδεια οθόνη.

Και δεν είχαμε μια λέξη
πάθος, να` ναι στολισμένη
και δεν είχαμε μια σκέψη
κόκκινη κλωστή, να υφαίνει.

Στέρεψαν του έρωτα τα ρίγη
που σμίξαμε σαν τα πουλιά
είχαν οι αγάπες φύγει
κι` έμεινε μια γκρίζα εικόνα.

Τέλειωσαν όλοι οι χοροί
που σμίγαμε σαν τα πουλιά
κι` είχε σβήσει το κερί
στης καρδιάς τη πυροστιά.

Μ` ένα θλιβερό σκοπό
είχαμε πια, μείνει μόνοι,
σαν χαθήκαν, τα σ` αγαπώ
ένα αγκάθι ν` αγκυλώνει.

Στο σταθμό της επαρχίας
δίχως φάρο, δίχως ελπίδα.
Νοέμβρη μήνα της θυσίας
στη τελευταία τη σελίδα.

Βάλαμε δυο υπογραφές
κι` είχε πέσει η νύχτα
ήταν της θλίψης οι ενοχές,
της ερημιάς μια καληνύχτα.

10-2-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2021