Γλυκοθώριτο φώς

Δημιουργός: PirgiosVardarinos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιά αιθέρια φωνή,
την απόκοσμη σιγή
της ψυχής μου ταράζει;

Ποιά μορφή ονειρεμένη,
των νεκρών μου ονείρων
τα σάβανα
Ξετυλίγει και βγάζει;
*
Ποιά ανέλπιδη φλόγα,
Το σβησμένο καντήλι
Της καρδιάς μου ανάβει;

Και ποιό φώς αχνοφέγγει
στης ψυχής μου τα τρίσβαθα
Και ενοχλεί το σκοτάδι;
*
Ποιά ευωδιά νυχτολούλουδου
Το άρωμά του
στον αγέρα σκορπίζει;

Ποιό μελτέμι γλυκό,
Τον βοριά της καρδιάς μου
τον έδιωξε
και ανάσα γλυκειά μου χαρίζει;
*
Ποιό το χέρι που τόλμησε
Της πληγές της ψυχής μου
να αγγίξει;

Με ένα χάδι γλυκο!
Με ένα βλέμμα ζεστό!
Έναν ήρεμο δρόμο να ανοίξει..
*
- Δε φοβάσαι το σκοτάδι;
Τον θάνατο;
Δε φοβάσαι μη σε πάρω
μαζί μου;

Σαν πεθάνει η ψυχή
το κορμί πια δε ζεί..
..Πεθαμένη ψυχή μου..
*
Δε μου έμεινε τίποτα,
μόνον στάχτες από όνειρα
και πληγές στην καρδια μου..

Και τα μάτια μου στράγγιξαν
Στων χειλιών μου τα ακρόπτυχα
Και είν' φαρμάκι πικρά τα φιλιά μου..
*
Δεν μου έμεινε τίποτα
και οι λέξεις πικρές..
..Τι ζητάς να σου δώσω;

Είσαι ήλιος κι αυγή
Κι εγώ νύχτα πυκνή,
Στη ζωή σου μονάχα θα απλώσω..
*
- Είμαι ήλιος ζεστός!
Γλυκοθώριτο φώς!
Στα σκοτάδια τα τρίσβαθα
φτάνω..

Και στην νύχτα του κοσμου σου,
Φώς ζεστό θα σκορπώ!
Ως που μέρα γλυκιά να την κάνω!

*****

Πύργιος Βαρδαρινός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2021