Μ' αγάπης δοξαριά....ε

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέτρα τη πέτρα χτίσαμε, στο πόνο και στο κλάμα
όσοι πολύ αγαπήσαμε, προσμένουμε το θαύμα.
Φυτέψαμε δυο γιασεμιά και τέσσερα γεράνια
να` χει η ζωή μας άρωμα, να` χει και περηφάνια.

Τα χέρια βάλαμε στη γη, στη μάνα τη πατρίδα
κι` έτρεχε ένα δάκρυ μας, στη πρώτη τη σελίδα.
Μικρό το βιός, μικρές χαρές, για να` χουμε ένα κήπο
να` ναι γεμάτος με ροδιές, με νέκταρ και υβίσκο.

Σαν ξημέρωνε ο θεός, είχαμε ένα καντήλι
να` χουμε πάντα άγιο φως κι` ένα φιλί στα χείλη.
Πέτρα στη πέτρα χτίσαμε, στον ήλιο και στη ξέρα
σαν τα πουλιά σκορπίσαμε, να βρούμε λίγο αέρα.

Να βρούμε τον άγιο έρωτα, τα δώρα του να δώσει
τα βράδια τ` αξημέρωτα, καρδιές που` χαν κλειδώσει.
Να πάμε στις ψηλές ιτιές, κει που λαλούν αηδόνια
και ν` αγαπούμε τις φωλιές, σαν ρθουν τα χελιδόνια.

Μικρά παιδιά το σούρουπο, με τα όνειρα μεγάλα
σωστά πολύ βαδίσαμε κι` ας είχε χώμα η σκάλα.
Κι` ονειρευτήκαμε ζωή, ζωή μες στους μπαξέδες
ιχνογραφίας χρώματα να` χουμε και πανσέδες.

Στα περιβόλια της ζωής, απλώσαμε τα χέρια
μ` ένα κεράκι προσευχής, να καίει τα νυχτέρια.
Πέτρα τη πέτρα κι` ο θεός, δεν μας είχε ξεχάσει
κι` αγάπη μας εμοίραζε, σε ασημένιο τάσι.

Και ξημερώνουν Χαραυγές, που` χουν ρόδινο χρώμα
μικρές του κόσμου οι χαρές, ένα κρινάκι μες στο χώμα.
Το κρατήσαμε φυλαχτό, στα δυο άγουρα χέρια
άρωμα πλημύρισε ο ουρανός κι` αστέρια.

Για να λυτρώνεται η ψυχή, να υψώνεται με τα πουλιά
σαν γίνεται το τέλος αρχή, μ` αγάπης δοξαριά.

25-2-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2021